Langbahn Team – Weltmeisterschaft

PZL-111 Koliber-235

PZL-111 Koliber-235
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

PZL

Typ

samolot wielozadaniowy

Konstrukcja

jednosilnikowy, metalowy górnopłat

Załoga

4

Historia
Data oblotu

13 września 1995

Lata produkcji

1989-1991

Liczba egz.

2

Dane techniczne
Napęd

1 silnik tłokowy Textron Lycoming O-540-B4B5

Moc

173 kW (235 KM)

Wymiary
Rozpiętość

9,74 m

Długość

7,52 m

Wysokość

2,8 m

Powierzchnia nośna

12,97 m²

Profil skrzydła

NACA 64A416

Masa
Własna

715 kg

Użyteczna

435 kg

Startowa

1150 kg

Osiągi
Prędkość maks.

265 km/h

Prędkość przelotowa

235 km/h

Prędkość minimalna

90 km/h

Prędkość wznoszenia

5,3 m/s

Pułap

4500 m

Zasięg

650 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

PZL-111 Koliber-235prototyp polskiego samolotu wielozadaniowego.

Historia

W 1979 r. zespół pod kierunkiem inż. Janusza Drozdowskiego podjął prace nad wersją rozwojową PZL-110 Koliber. Zakładano stworzenie cięższej wersji pierwowzoru, do jego napędu planowano zastosować silnik PZL-Franklin 6A-350-C1 o mocy 162 kW. W konstrukcji wprowadzono zmiany w strukturze – pogrubiono pokrycie kadłuba oraz płata. W prototypie wykorzystano ostatecznie silnik Lycoming 0-540-B4B5 o mocy 173 kW. Zewnętrznie samolot różnił się od pierwowzoru dodatkowymi okienkami umieszczonymi za kabiną oraz powiększoną płetwą przed statecznikiem pionowym[1].

W 1981 r., z powodu braku środków, przerwano prace nad konstrukcją. Zostały wznowione przez Ryszarda Kaczkowskiego i Mariana Jakoniuka. W latach 1989–1991 zbudowano prototypy. Oblot został wykonany 13 września 1995 r.[2] Pierwszy lot miał miejsce na Okęciu, prototyp nosił znaki SP-PHI. Za sterami maszyny siedział Maciej Lech Aksler[3].

Konstrukcja

Jednosilnikowy samolot szkolny w układzie dolnopłata o konstrukcji metalowej.

Skrzydło dwuczęściowe, jednodźwigarowe, nitowane ze zgrzewanych podzespołów. Wyposażone w klapy Flowera i bezszczelinwe lotki. NA krawędzi natarcia płata były umieszczone automatyczne sloty. Kadłub o konstrukcji półskorupowej, kabina załogi czteromiejscowa, osłonięta osłoną odsuwaną do tyłu. Za kanapą tylną umieszczono bagażnik, dostępny od wewnątrz. Usterzenie klasyczne, krzyżowe o konstrukcji metalowej. Podwozie identyczne jak w PZL-110 Koliber ale o wzmocnionej konstrukcji[1].

Przypisy

  1. a b Makowski 1996 ↓, s. 23.
  2. PZL-111 "Senior" ("Koliber-235"), 1995. samolotypolskie.pl. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
  3. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 112.

Bibliografia