Otto Emil Rasch

Otto Rasch podczas procesów norymberskich
SS-Brigadeführer
Data i miejsce urodzenia	7 grudnia 1891 Friedrichsruh
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1948 Wehrstedt
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Formacja	Reichswehra Schutzstaffel
Stanowiska	dowódca Einsatzgruppe C
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Otto Emil Rasch (ur. 7 grudnia 1891 we Friedrichsruh, zm. 1 listopada 1948 w Wehrstedt) – zbrodniarz wojenny, SS-Brigadeführer i dowódca Einsatzgruppe C.

Pochodził z Prus Wschodnich i walczył w I wojnie światowej w niemieckiej marynarce wojennej. W latach 1918–1923 studiował na kilku uniwersytetach. Uzyskał tytuły doktora z dziedziny prawa i stosunków politycznych. Następnie Rasch pracował w zawodzie prawniczym. Do NSDAP wstąpił w 1931, a do SS w 1933 r. Należał także do SD. Przed II wojną światową piastował wysokie stanowiska w hitlerowskiej policji (Sipo) i SD, w takich miastach jak Frankfurt nad Menem, Praga i Królewiec.

Po ataku III Rzeszy na Polskę w 1939 roku w randze SS-Oberfürera był dowódcą komanda policji bezpieczeństwa w ramach Einsatzgruppe zur besonderen Verwendung, działającej na terenach Górnego Śląska, Małopolski i Podkarpacia.

Po ataku III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 r. dowodził Einsatzgruppe C, która została przydzielona do Grupy Armii „Południe” i działała na Ukrainie. Rasch jest odpowiedzialny za dokonanie masowych morderstw na ukraińskich Żydach, Cyganach i innej cywilnej ludności ZSRR. Pod jego nadzorem przeprowadzono wielką masakrę kijowskich Żydów w Babim Jarze^[1]. W sumie oblicza się, iż dowodzona przez Rascha Einsatzgruppe C zamordowała do 20 października 1941 ok. 80 tysięcy ludzi. Następnie powrócił do pracy biurowej i w latach 1942–1945 piastował stanowisko dyrektora firmy Kontinentale Öl^[2].

Po wojnie Rasch został schwytany przez aliantów i za zbrodnie wojenne oraz zbrodnie przeciw ludzkości postawiony przed amerykańskim trybunałem wojskowym. Był to tzw. proces Einsatzgruppen (jeden z procesów norymberskich). Z powodów zdrowotnych 5 lutego 1948 został wyłączony z procesu^[3]. Zmarł w listopadzie tego samego roku.

• Hilary Earl: The Nuremberg SS-Einsatzgruppen Trial, 1945–1958: Atrocity, Law, and History. Cambridge: Cambridge University Press, 2009. ISBN 978-0-521-45608-1. (ang.).
• Rivhard Rhodes: Masters of Death: The SS-Einsatzgruppen and the Invention of the Holocaust. New York:: Alfred A. Knopf, 2002. ISBN 0-375-40900-9. (ang.).
• Christian Zenter, Friedemann Bedürftig: Encyclopedia of the Third Reich. New York: Macmillan, 1991. ISBN 0-02-897502-2. (ang.).