Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Otto Axer

Otto Axer
O.Rex
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1906
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

24 maja 1983
Warszawa

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Otto Axera na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Otto Axer, ps. O.Rex (ur. 3 sierpnia 1906 w Przemyślu[1], zm. 24 maja 1983 w Warszawie) – polski malarz, scenograf i pedagog.

Życiorys

Syn Paula. Dzieciństwo spędził we Lwowie, gdzie jego ojciec prowadził szkołę muzyczną. W 1924 roku rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[1] pobierając nauki w pracowniach Władysława Jarockiego, Wojciecha Weissa i Fryderyka Pautscha. Po ich ukończeniu w 1929 roku[1] uczęszczał w latach 1929–1930 do Szkoły Mistrzowskiej[1], następnie wyjechał na roczne stypendium do Paryża. Po powrocie od 1932 był scenografem tworzącym w teatrach Warszawy, Łodzi (m.in. w „Kameralnym”, w sezonie 1937/1938 scenografia do sztuki G. Zapolskiej Kobieta bez skazy, w reż. Wład. Krasnowieckiego[2]), Krakowa i we Lwowie, często współpracował z Leonem Schillerem.

W 1940 roku trafił do getta warszawskiego, z którego udało mu się uciec. Po upadku powstania warszawskiego, w którym wziął udział (ps. Oleksiak, Zygmunt)[3], trafił do obozu jenieckiego Stalagu XIa Altengrabow pod Magdeburgiem, w którym przebywał do końca wojny.

Po powrocie do kraju podjął pracę w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi, od 1949 zamieszkał w Warszawie i rozpoczął współpracę z Teatrem Polskim. Od 1947 do 1952 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, od 1959 tworzył scenografie na potrzeby telewizji. W 1973 zakończył prace dla Teatru Polskiego i skupił się na malarstwie i grafice. W 1979 został uhonorowany tytułem Zasłużonego Członka Związku Artystów Scen Polskich.

Jego bratankiem był Erwin Axer, z którym wielokrotnie współpracował przy realizacji spektakli w Teatrze Współczesnym.

Mieszkał w Warszawie, przy ul. Odyńca 27/9[1]. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 15-4-20)[4].

Ordery i odznaczenia

Nagrody

  • 1949 – nagroda na Festiwalu Sztuk Radzieckich za scenografię do przedstawienia Na dnie Maksyma Gorkiego w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi[9];
  • 1951 – Nagroda Państwowa II st. (zespołowa) za scenografię do przedstawienia Mądremu biada Aleksandra Gribojedowa w Teatrze Polskim w Warszawie[10];
  • 1963 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I st. z okazji wystawy „Polskie dzieło plastyczne w 15-leciu PRL”[10];
  • 1965 – nagroda na V Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za scenografię do przedstawienia Aktor Cypriana Kamila Norwida w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie[10];
  • 1965 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za całokształt pracy artystycznej w dziedzinie scenografii[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Słownik artystów plastyków. Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP 1945–1970. Słownik biograficzny. Maria Serafińska (kierownik redakcji). Warszawa: Okręg Warszawski ZPAP, 1972, s. 22.
  2. ↑ „Łódź w Ilustracji”, 1 I 1938, nr 1, s. 1.
  3. ↑ Powstańcze biogramy – Otto Axer.
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2020-06-14].
  5. ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. ↑ M.P. z 1953 r. nr 106, poz. 1422 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej - w związku z 40-leciem pracy Państwowego Teatru Polskiego w Warszawie”.
  8. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki (s. 1630).
  9. ↑ Nagrody na Festiwalu Sztuk Radzieckich Trybuna Ludu z 24 grudnia 1949 r.
  10. ↑ a b c d Otto Axer, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2019-12-28].

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Otto_Axer