Ostroszowice
| wieś | |
 Kościół w Ostroszowicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
1845[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-262[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DDZ |
| SIMC |
0852275 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Dzierżoniów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego  | |
 50°38′37″N 16°38′22″E/50,643611 16,639444[1]
| |
Ostroszowice (niem. Weigelsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, na Przedgórzu Sudeckim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów[4][5].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0852192 | Jodłownik | przysiółek wsi |
| 0852217 | Józefówek | przysiółek wsi |
| 0852252 | Myśliszów | przysiółek wsi |
| 0852200 | Wiatraczyn | przysiółek wsi |
Historia
Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w łacińskim dokumencie z 1219 roku wydanym przez biskupa wrocławskiego Lorenza gdzie zanotowana została w zlatynizowanej, staropolskiej formie „Ostrossovichi”[7]. Wymieniono ją we fragmencie „Ostrossovichi circa Pilaviam superius” wraz z sąsiednią miejscowością Piławą Dolną, która wówczas nosiła nazwę Piława[7].
W roku 1366 wymieniona jest w zgermanizowanej formie Wigandisdorf ("wieś Wiganda", nazwa stopniowo zniekształcona później do ostatecznej formy Weigelsdorf). Od roku 1668 miejscowe dobra należały do rodu von Netz, a gdy w roku 1757 zmarł jego ostatni przedstawiciel, Adam Heinrich von Netz, odziedziczył je jego wnuk, Heinrich Leopold von Seherr-Thoß, od roku 1775 posługujący się tytułem hrabiego. W rękach jego potomków dobra pozostały do roku 1945.
W maju 1945 wieś została zajęta przez wojska radzieckie bez walki, dopiero po kapitulacji Niemiec. Po przejęciu tego obszaru przez administrację niemiecka ludność wsi została wysiedlona w nowe granice Niemiec i zastąpiona polskimi osadnikami. Po wojnie powrócono do pierwotnej, staropolskiej nazwy, którą ustalono na Ostroszowice.
W latach 1954–1972 wieś była siedzibą gromady Ostroszowice. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
We wsi był przystanek kolejowy Ostroszowice.
Seherr-Thoss właściciele wsi w l. 1765-1945
Pałac, druga poł. XIX w.
Ruiny pałacu
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są następujące obiekty:
- Kościół w Ostroszowicach[8], zabytkowy, należący do parafii św. Jadwigi, zbudowany w stylu gotyckim latach 1592–1600, w roku 1894 rozbudowany o prezbiterium[9].
- zespół z pałacem, parkiem i stawem, wzniesiony w latach 1715–1718 dla rodziny von Netz i przebudowany w latach 1861–1863 przed rokiem 1945 był najcenniejszym zabytkiem miejscowości. Znacjonalizowany po 1945, obecnie w stanie ruiny[10].
Demografia
Jest największą miejscowością gminy, liczącą 1845 mieszkańców (III 2011 r.).
Przemysł
W Ostroszowicach funkcjonuje Ostroszowicka Fabryka Mebli, założona w roku 1946 na bazie wcześniejszego przedsiębiorstwa niemieckiego.
Edukacja
Przy ulicy Bielawskiej 58 funkcjonuje Zespół Szkolno-Przedszkolny im. Mikołaja Kopernika w Ostroszowicach. Pierwsze świadectwa otrzymali uczniowie w lutym 1946 z pieczątką Szkoła Powszechna im. Mikołaja Kopernika w Wyganowie.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 95052
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 887 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych. (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
- ↑ a b Grünhagen 1866 ↓, s. 105.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, nry rej.: 1364 z 13.08.1965, 835/WŁ z 14.09.1981, 890 z 30.06.1961.
- ↑ Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 10. [dostęp 2012-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia
- Colmar Grünhagen, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Breslau: Josef Max & KOMP., 1866 (niem.).
Linki zewnętrzne
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Przysiółek wsi | |
| Zniesione przysiółki wsi |
