Oster (miasto)
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
17044 | ||
Położenie na mapie obwodu czernihowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 50°56′55″N 30°52′52″E/50,948611 30,881111
| |||
| Strona internetowa | |||
Oster (ukr. Остер) – miasto na Ukrainie, w obwodzie czernihowskim, w rejonie kozieleckim, u ujścia rzeki Oster do Desny.
Historia
Pierwsza wzmianka o Ostrze jako twierdzy księstwa perejasławskiego pochodzi z 1098 roku. W połowie XII wieku Jerzy Dołgoruki wzmocnił fortyfikacje i wyznaczył miejscowość jako miejsce stacjonowania swoich wojsk. W 1240 roku Oster został zniszczony przez Tatarów. Wkrótce potem na miejscu twierdzy wzniesiono osadę Stary Oster, a na początku XIV wieku, bliżej rzeki Desny, powstała nowa miejscowość nazwie Oster[2]. W 1662 roku nadano prawo magdeburskie.
Oczekując na wojska litewskie Michała Paca, późną jesienią 1663 roku pod miastem stacjonowała przez miesiąc polska armia koronna pod dowództwem króla Jana Kazimierza i Stefana Czarnieckiego. Ostatnie dni grudnia w 1663 roku przebywał w nim król Jan Kazimierz[3].
W 1961 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie.
W 1989 liczyło 8426 mieszkańców[4].
W 2013 liczyło 6339 mieszkańców[5].
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.80
- ↑ ОСТЕР. Энциклопедический словарь. [dostęp 2017-12-08]. (ros.).
- ↑ W. Majewski, Ostatnia kampania Czarnieckiego w 1664 r. Okres wiosenny. Część I, [w:] Studia i materiały do historii wojskowości, T. XV cz. II, Warszawa 1969
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
Linki zewnętrzne
- Ostr, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 667.
