Opozycyjna Platforma – Za Życie

Опозицiйна платформа — За життя

Państwo	Ukraina
Lider	Wadym Rabinowycz Jurij Bojko
Data założenia	13 grudnia 2018
Data rozwiązania	15 września 2022
Adres siedziby	Kijów
Ideologia polityczna	centryzm, socjalliberalizm, socjaldemokracja, eurosceptycyzm[1]
Barwy	niebieski
Obecni radni wojewódzcy	4125/43122
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Opozycyjna Platforma – Za Życie (ukr. Опозицiйна платформа — За життя, ros. Оппозиционная платформа — За жизнь) – była socjalliberalna i socjaldemokratyczna ukraińska partia polityczna o profilu prorosyjskim oraz eurosceptycznym. Oficjalnie została założona 13 grudnia 2018, a zlikwidowana sądownie 15 września 2022.

Od 2019 była to druga (po Słudze Ludu, wspierającej i będącej jednocześnie zapleczem politycznym dla obecnego prezydenta Wołodymyra Zełenskiego) siła polityczna reprezentowana w Radzie Najwyższej Ukrainy (44 deputowanych)^[2].

Według różnych badań socjologicznych przeprowadzonych pod koniec 2020, Opozycyjna Platforma – Za Życie cieszyła się największą popularnością wśród wszystkich partii politycznych na Ukrainie^[3][4][5].

20 czerwca 2022 roku zdelegalizowana przez sąd apelacyjny we Lwowie^[6].

Według informacji podawanych przez „Ukraińską prawdę” – już latem 2018 doszło do rozmów w sprawie połączenia Bloku Opozycyjnego i partii Za Życie w jedno ugrupowanie. Zainicjować mieli je Serhij Lowoczkin oraz Dmytro Firtasz^[7]. 9 listopada 2018 Jurij Bojko i Wadym Rabinowycz podpisali w imieniu obu ugrupowań porozumienie o współpracy w przyszłorocznych wyborach prezydenckich i parlamentarnych. Tego samego dnia Wadym Nowynski i Borys Kołeśnikow przyznali, że zawarcie umowy było „osobistą inicjatywą” Jurija Bojko i Blok Opozycyjny nie podjął wcześniej żadnych decyzji odnośnie do współpracy z partią Za Życie^[8][9][10]. 13 grudnia 2018 ogłoszono oficjalnie powstanie nowego ugrupowania politycznego – Opozycyjnej Platformy – Za Życie.

W wyborach prezydenckich w 2019 kandydatem ugrupowania na urząd prezydenta Ukrainy został Jurij Bojko (22 stycznia 2019 oficjalnie zarejestrowano jego kandydaturę)^[11]. W I turze Bojko uzyskał 2 206 216 głosów, co przełożyło się na 11,67% głosów i zapewniło mu 4. miejsce wśród kandydatów^[12].

W przededniu wyborów prezydenckich Bojko i Medwedczuk przyjechali do Moskwy, gdzie spotkali się z premierem Federacji Rosyjskiej Dmitrijem Miedwiediewem i prezesem Gazpromu Aleksiejem Millerem. Tematem spotkania było przedłużenie umowy na transport rosyjskiego gazu przez terytorium Ukrainy. Już po wyborach prezydenta Ukrainy, Bojko i Medwedczuk wzięli udział w Międzynarodowym Forum Ekonomicznym w Petersburgu, gdzie prowadzili podobne negocjacje.

W wyborach parlamentarnych w 2019 r. Opozycyjna Platforma – Za Życie uzyskała 1 908 087 głosów, co przełożyło się na 13,05% poparcia. Największe poparcie ugrupowanie uzyskało na wschodzie i południu kraju^[13][14]. Partia wprowadziła do Rady Najwyższej Ukrainy 43 deputowanych. Ponad 11% wybranych stanowiły kobiety^[15].

10 lipca 2019 liderzy partii – Jurij Bojko, Wiktor Medwedczuk i Wadym Rabinowycz – kolejny raz odwiedzili Moskwę, gdzie odbyli konferencję z najważniejszymi politykami Jednej Rosji, w której uczestniczyli Dmitrij Miedwiediew i Boris Gryzłow. Tematem zorganizowanego spotkania była chęć wznowienia dialogu rosyjsko-ukraińskiego^[16][17][18].

10 marca 2020 oficjalna delegacja partii gościła w Dumie Państwowej Federacji Rosyjskiej^[19][20].

W wyborach samorządowych w 2020 partia zajęła trzecie miejsce w skali kraju, uzyskując 11,75% poparcia^[21]. Kandydat wystawiony przez ugrupowanie został merem w Krzywym Rogu^[22], ponadto w tamtejszej radzie miejskiej Opozycyjna Platforma – Za Życie zawarła porozumienie z lokalnym blokiem, wobec czego uzyskała większość^[23].

3 lipca 2020 do biura partii w Połtawie wrzucono granat, w wyniki eksplozji jedna osoba została kontuzjowana^[24][25].

W lutym 2021 partia zainicjowała impeachment prezydenta Wołodymyra Zełenskiego^[26][27].

Po rozpoczęciu inwazji na Ukrainę przez Rosję stanęła w obliczu kryzysu, a większość wywodzących się z jej szeregów deputowanych opuściła Ukrainę^[28].

W marcu 2022, działalność ugrupowania z uwagi na jego związki z Rosją została zawieszona^[29]. 14 kwietnia 2022 roku partia została rozwiązana w ukraińskim parlamencie^[30]. W dniu 20 czerwca 2022 roku VIII Apelacyjny Sąd Administracyjny zdelegalizował partię^[31]. Majątek partii i wszystkich jej oddziałów przeszedł na państwo^[31]. 15 września 2022 roku Sąd Najwyższy Ukrainy oddalił ostateczną skargę w sprawie delegalizacji partii, co oznacza, że ​​partia została całkowicie zdelegalizowana na Ukrainie^[32].

W programie wyborczym Opozycyjnej Platformy – Za Życie na wybory parlamentarne w 2019 obiecano: cofnięcie ustaw dekomunizacyjnych, lustracyjnych i ukrainizacyjnych, renegocjację umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z Unią Europejską oraz ożywienie handlu z krajami należącymi do Wspólnoty Niepodległych Państw^[33]. Partia chce również zakończyć wojnę w Donbasie, negocjując bezpośrednio z Doniecką Republiką Ludową i Ługańską Republiką Ludową. W programie partyjnym nie odniesiono się natomiast do kwestii Krymu^[33]. Liderzy ugrupowania podkreślają jednak, że półwysep krymski pozostaje integralną częścią państwa ukraińskiego^[34][35].

Dużo miejsca partia poświęca weteranom II wojny światowej i pamięci historycznej (obchodom Dnia Zwycięstwa nad Nazizmem i Dnia Wyzwolenia Ukrainy od faszystowskich najeźdźców)^[36][37]. 17 lutego 2020, na posiedzeniu liderów frakcji parlamentarnych, Wadym Rabinowycz wezwał do wysłania państwowej delegacji ukraińskiej do Moskwy na paradę z okazji Dnia Zwycięstwa, po czym zaczął śpiewać radziecką piosenkę „Święta wojna”^[38][39].

Mediami sprzyjającymi ugrupowaniu są stacje telewizyjne: 112 Ukraina, ZIK, NewsOne oraz Inter^[40].

 Osobna strona: Kategoria:Politycy Opozycyjnej Platformy – Za Życie.

• Jurij Bojko – współprzewodniczący
• Wadym Rabinowycz – współprzewodniczący
• Wiktor Medwedczuk – przewodniczący Rady Politycznej i Rady Strategicznej
• Serhij Lowoczkin – przewodniczący Komitetu Wykonawczego

źródło^[41]

• Oficjalny kanał Opozycyjnej Platformy – Za Życie w serwisie YouTube