Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Opoka (województwo lubelskie)

Opoka
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

puławski

Gmina

Końskowola

Liczba ludności (2021)

248[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

24-130[4]

Tablice rejestracyjne

LPU

SIMC

0383691[5]

Położenie na mapie gminy Końskowola
Mapa konturowa gminy Końskowola, w centrum znajduje się punkt z opisem „Opoka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Opoka”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Opoka”
Położenie na mapie powiatu puławskiego
Mapa konturowa powiatu puławskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Opoka”
Ziemia51°24′40″N 22°04′41″E/51,411111 22,078056[1]

Opokawieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Końskowola[5][6].

Leży nad Kurówką[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Końskowola[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 265 mieszkańców[9].

Wieś jest siedzibą Ochotniczej Straży Pożarnej Opoka, posiada orkiestrę reprezentowaną przez OSP Opoka. Na polach znajduje się wał z kamienia wapiennego, prawdopodobnie pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska słowiańskiego oraz cmentarzysko kultury przeworskiej. Opoka sąsiaduje z Witowicami (od, których oddziela ją rzeka Kurówka), Końskowolą, Pulkami, Chrząchówkiem i Puławami. Ludność głównie trudni się w rolnictwie[7].

Historia

Opoka w połowie XV wieku (1453) notowana jako „Oppoka”, wówczas wieś w powiecie lubelskim parafii Wola Konińska. Wieś stanowiła własność szlachecką w roku 1453 odnotowano granice z Siedlcami przebiegające (według zachowanego opisu) od Młynków w Małym Lasku u rzeczki i koło drogi z Siedlec do Woli Konińskiej, do granicy między Osinami a Chrząchowem i drogi zw. Wojenna. W latach 1453–1484 wieś w kluczu Wola Konińska Piotra Konińskiego z Witowic który w 1484 odstępuje Opokę ze starym dworem synowi Janowi. Dziesięciny z całej wsi w 1529 roku w wymiarze 2 grzywny płacą kościołowi w Gołębiu[10].

W wieku XVII własność Stanisława Opockiego, którego nagrobek z 1672 roku znajduje się w kościele klarysek pw. św. Jana Chrzciciela w Zawichoście. Wieś położona w powiecie lubelskim województwa lubelskiego wchodziła w 1662 roku w skład majętności końskowolskiej Łukasza Opalińskiego[11].

26 maja 1946 wojska radzieckie spaliły 2/3 wsi[7].

26 lutego 1986 utworzono Ochotniczą Staż Pożarną[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93346
  2. Wieś Opoka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-09-30], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-09-30].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 861 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-04-18].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. a b c d Małgorzata Usowska, Opoka – wieś na skale pośród łąk, „Echo Końskowoli”, styczeń 2009, ISSN 14260042.
  8. Strona gminy. Harmonogram wyboru sołtysów
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  10. Opoka, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  11. jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 158.

Linki zewnętrzne