One World Trade Center
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
180 Broadway |
| Architekt | |
| Wysokość całkowita |
527,3 m |
| Wysokość do dachu |
417 m |
| Kondygnacje |
110 |
| Powierzchnia użytkowa |
200 000 m² |
| Rozpoczęcie budowy |
sierpień 1968 |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono | |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Manhattanu  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
Położenie na mapie stanu Nowy Jork  | |
Położenie na mapie Nowego Jorku  | |
 40°42′46,0″N 74°00′48,6″W/40,712778 -74,013500
| |
| Strona internetowa | |
One World Trade Center – najwyższy budynek z kompleksu World Trade Center położony w dzielnicy Lower Manhattan na Manhattanie w Nowym Jorku. Został zaprojektowany przez amerykańskiego architekta japońskiego pochodzenia Minoru Yamasakiego. 11 września 2001 został zniszczony w wyniku zamachu terrorystycznego dokonanego przez Al-Ka’idę.
Budowa
Oficjalnie budowa wież World Trade Center rozpoczęła się 5 sierpnia 1966. Lecz pierwsze fundamenty wieży północnej powstały w sierpniu 1968. Budowa trwała dwa lata, do 23 grudnia 1970, kiedy to osiągnęła wysokość 417 metrów. Od tego dnia była najwyższym budynkiem na świecie, przewyższając inny nowojorski wieżowiec – Empire State Building. Tytuł najwyższego budynku na świecie utraciła w 1974 roku, po ukończeniu budowy Sears Tower. Oficjalnie budynek otwarto 4 kwietnia 1973. W 1978 roku zamontowano na dachu wieży antenę o wysokości 109,3 m.
Wewnątrz budynku
Wieża posiadała 110 pięter rdzenia, z czego 100 pięter było przeznaczonych dla użytkowników budynku, a pozostałych osiem pięter było piętrami technicznymi (jedno piętro techniczne składało się z dwóch pięter rdzenia), które znajdowały się na 7./8., 41./42., 75./76. i 108./109. piętrze. Na kondygnacjach 106 i 107 mieściła się najbardziej dochodowa restauracja w Stanach Zjednoczonych Windows on the World. Piętrami granicznymi każdej strefy były Sky Lobby (piętra przesiadkowe) znajdujące się na parterze, 44. piętrze i 78. piętrze. Windy ekspresowe kursowały jedynie między lobby (parter), a jednym ze Sky Lobby. Każdą z trzech stref obsługiwał niezależny system wind: piętra 0-20, piętra 21–60 z windami na 44. piętrze oraz piętra 61-107 z windami na 78. piętrze. Przekrój rdzenia wieży był prostokątem o wymiarach 26 × 40 metrów i powierzchni 1040 metrów kwadratowych. Każdy z rdzeni składał się z 47 kolumn połączonych ze sobą. Kolumny rdzenia zmniejszały się wraz z wysokością, im wyżej, tym mniejszy nacisk na podstawę (przykład: rozmiar kolumny CC501 u podstawy: 558 × 1371 mm, rozmiar kolumny CC501 na 44. piętrze: 482 × 1117 mm, rozmiar kolumny CC501 na 78. piętrze: 406 × 914 mm). W rdzeniu znajdowały się wszystkie windy i klatki schodowe (A,B,C). Jedno piętro wieży mierzyło 3600 metrów kwadratowych (2560 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej), co daje razem 256 000 metrów kwadratowych łącznej powierzchni użytkowej wieży północnej.
Pożar w 1975 roku
13 lutego 1975 roku na 11 piętrze budynku wybuchł pożar. Szalał bardzo długo, ale strażacy uratowali większość osób z płonącego wieżowca. Pożar objął piętra od 9 do 14. Przyczyną pożaru był zapłon izolacji kabli telefonicznych, które prowadziły pionowo między piętrami. W tym czasie wieże World Trade Center nie posiadały instalacji przeciwpożarowych. Niektóre osoby klasyfikują pożar wieży jako zamach terrorystyczny.
Zamach w 1993 roku
26 lutego 1993 roku o godzinie 12:17 ciężarówka wypełniona 680 kg materiałów wybuchowych eksplodowała w podziemnym garażu wieży. W wyniku zamachu zginęło 6 osób, a ponad 1000 zostało rannych. Sprawcy tego zdarzenia zostali ujęci i skazani na dożywotnią karę pozbawienia wolności. Już po miesiącu szkody naprawiono, a wieżę ponownie otwarto.
Zamach w 2001 roku
11 września 2001 roku miał miejsce największy jak do tej pory zamach terrorystyczny w historii świata. O 8:46 porwany samolot linii American Airlines lot nr 11 uderzył w wieżę trafiając ją między piętrami 93 i 99. Uderzenie zarejestrowały dwie prywatne kamery. Odrzutowiec wbił się w wieżowiec, czego konsekwencją było poważne naruszenie rdzenia budynku, pokrytej gipsem klatki schodowej i rozlaniem paliwa lotniczego. Paliwo i resztki samolotu uległy zapaleniu. Budynek nie miał pełnego szkieletu i opierał się niemal całkowicie na wytrzymałości rdzenia idącego środkiem budynku. Ogień w środku strefy uderzenia zagrażał wszystkim wewnętrznym filarom. Ludzie znajdujący się poniżej ugodzonych miejsc rozpoczęli ewakuację, ale nie były w stanie tego zrobić osoby znajdujące się na wyższych piętrach. Wieżowiec płonął przez 103 minuty. Zawalił się o 10:28. Szczątki walącego się budynku uszkodziły pobliski hotel Marriott, kompleks World Financial Center, Winter Garden, 130 Libery Street, 90 West Street oraz 140 West Street. Klatki schodowe wieżowca nie były wyposażone w instalacje ciśnieniowe eliminujące trujący i utrudniający widoczność dym. Zaczęto je montować w niektórych budynkach dopiero po ataku[1].
Północna ściana płonącej wieży północnej WTC z widoczną wyrwą po uderzeniu lotu 11 linii American Airlines
Południowa ściana płonącej wieży północnej WTC
Wschodnia ściana płonącej wieży północnej WTC
Waląca się wieża północna WTC o 10:28 czasu lokalnego
Galeria
Lobby Północnej wieży WTC
Widok z Windows on the World na World Financial Center.
Windows on the World, 107. piętro w 1979 roku
Przypisy
- ↑ One World Trade Center, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-02-11] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Ground Zero Cams (ang.)
- Glass, Steel and Stone. glasssteelandstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-03-13)]. Historia projektu Freedom Tower. (ang.)
| Miejsca zamachów | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pomysłodawcy | |||||||||
| Wykorzystane w zamachach samoloty | |||||||||
| Wykonawcy |
| ||||||||
| Powiązane |
