Okluzja
Okluzja – zjawisko mechanicznego zamykania obcych jonów lub cząsteczek we wnętrzu kryształów osadu (wewnątrz szybko tworzącej się sieci krystalicznej), np. podczas wytrącania siarczanów w postaci osadu BaSO4. Przy dostatecznie szybkim wzroście kryształu BaSO4 może zostać zamknięta w nim cząsteczka BaCl2. Usunięcie tego typu zanieczyszczeń można uzyskać przez kilkakrotną rekrystalizację osadu[1][2][3].
Okluzją nazywa się także pochłanianie gazów przez niektóre metale, zwłaszcza w podwyższonej temperaturze, połączone z tworzeniem roztworów stałych lub związków chemicznych (np. pochłanianie wodoru przez pallad)[3][a][b].
Uwagi
- ↑ W grafice komputerowej termin okluzja jest używany, aby opisać zjawisko zakrywania obiektów znajdujących się dalej od kamery (obserwatora) poprzez obiekty znajdujące się bliżej.
- ↑ W medycynie okluzja oznacza zamknięcie światła naczynia krwionośnego lub zmniejszenie reakcji odruchowej zależnej od zachodzenia na siebie stref wyładowania. Okluzja jest miarą ośrodkowego zachodzenia na siebie dróg dośrodkowych i wygasania impulsacji nerwowej w ośrodku[4].
- ↑ Okluzją w meteorologii jest zjawisko, w którym front chłodny dogania front ciepły, powodując wypchnięcie powietrza ciepłego w górę przez powietrze chłodniejsze.
Przypisy
- ↑ Chemiczne metody analizy ilościowej; pod red. M. Wesołowskiej; AMG; Gdańsk 1998; ISBN 83-87047-12-0
- ↑ okluzja, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 486, OCLC 33835352.
- ↑ a b okluzja. W: Mały słownik chemiczny. Jerzy Chodkowski (red.). Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 366.
- ↑ "Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej klinicznie"; pod. red. Władysława Z. Traczyka; PZWL; Warszawa 2015; ISBN 978-83-200-4946-6