Okęcie Lotnisko
 Osiedle widziane z powietrza, od strony północno-wschodniej (ul. Żwirki i Wigury) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Data budowy |
1952–1956 (I etap) |
| Architekt |
Zdzisław Forkasiewicz |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°10′56″N 20°58′36″E/52,182222 20,976667
| |
Okęcie Lotnisko, Okęcie-Lot, Okęcie, Okęcie I lub Osiedle Hynka-Komitetu Obrony Robotników – osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Włochy w Warszawie[1][2][3][4][5].
Położenie i charakterystyka
Osiedle znajduje się w stołecznej dzielnicy Włochy, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Okęcie[6][7]. Jest usytuowane między ulicami Franciszka Hynka, Żwirki i Wigury i Komitetu Obrony Robotników, a także terenami ogródków działkowych[8]. Jego powierzchnia wynosi 12,3 hektara[8]. Osiedle według pierwotnych planów miało służyć pracownikom związanym z przemysłem lotniczym[9].
Wybudowane zostało w dwóch etapach[8]. Pierwszy został zrealizowany w latach 1952–1956 (według innego źródła: 1950–1955[10]) zgodnie z projektem Zdzisława Forkasiewicza[8]. Powstało wtedy 271 lokali mieszkalnych (794 izby) a łączna kubatura wyniosła 79 854 m³[10]. Drugi wybudowano w latach 1958–1961, a jego głównymi architektami byli Jerzy Baumiller i Jan Zdanowicz[8]. Łącznie powstało 1760 mieszkań przewidzianych dla około 6 tys. osób[8]. Budynki mają po 4 kondygnacje, wybudowano je w technologii wielkoblokowej „Ż” z elewacjami z cegły silikatowej[8]. Ich niewielka wysokość związana jest bliskością lotniska[4]. Elementami wyróżniającymi osiedle są kolorowe balkony i zejścia do ogródków na parterze[5].
Zabudowę mieszkaniową uzupełniły przedszkole, szkoła podstawowa (od 1991 roku mieści się tu Społeczna Szkoła Podstawowa nr 30[11]) i lokale usługowo-handlowe[8].
Osiedle otaczają i przecinają ulice, których patronami są Polacy związani z lotnictwem: Franciszek Żwirko, Stanisław Wigura, Franciszek Hynek, Stefan Drzewiecki, Czesław Tański i Kazimierz Zarankiewicz[4]. Ponadto na osiedlu znajdują się ulice: Astronautów i Szybowcowa[7].
Zespół mieszkaniowy początkowo stanowił własność miejską[4][10], w 1970 roku włączony został do zasobów Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej „Ochota”[12].
Od 1952 roku między ulicami Łopuszańską, Flisa i Krakowiaków budowano osiedle o nazwie Okęcie II projektu Gustawa Kozika, które powstało w bardzo ograniczonym w stosunku do planów zakresie[13].
Przypisy
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 274.
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 175. OCLC 831027217.
- ↑ Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 30 stycznia 2020, s. 58.
- ↑ a b c d Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 94–95. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ a b Tomasz Pawłowski, Okęcie, Rakowiec, czy Jelonki – tam też budowała WSM, „Życie WSM” (5 (427)), listopad 2021, s. 1, 6, ISSN 1734-7785 [dostęp 2024-09-05].
- ↑ Dzielnica Włochy − Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [online] [dostęp 2024-09-03].
- ↑ a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2024-09-05].
- ↑ a b c d e f g h Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 568, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Robert Gawkowski: Moja Dzielnica Włochy, historia Włoch i Okęcia. Warszawa: Urząd Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, 2010, s. 207. ISBN 978-83-928365-1-3. [dostęp 2024-09-05]. (pol.).
- ↑ a b c Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 153.
- ↑ Społeczna Szkoła Podstawowa nr 30 STO w Warszawie - o nas [online] [dostęp 2024-09-05].
- ↑ Wiktor Zając, Wyrosły z WSM, „Życie WSM” (1 (400)), luty 2017, s. 6, ISSN 1734-7785 [dostęp 2024-09-05].
- ↑ Jarosław Zieliński, Realizm socjalistyczny w Warszawie. Urbanistyka i architektura (1949–1956), Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 362–363, ISBN 978-83-927791-3-1.
