Okęcie II
 Budynki przy ul. Flisa 7 (na pierwszym planie) i 9 (w tle po prawej) będące częścią osiedla Okęcie II | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica | |
| Data budowy |
1952–1953 |
| Architekt |
Gustaw Kozik |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°11′22″N 20°57′08″E/52,189444 20,952222
| |
Okęcie II – osiedle mieszkaniowe znajdujące się w Warszawie przy ulicy Flisa, w dzielnicy Włochy[1].
Położenie i charakterystyka
Osiedle znajduje się w dzielnicy Włochy, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Raków[2][3]. Zostało wzniesione w latach 1952–1953[4][1]. Składa się trzech budynków mieszkalnych wielorodzinnych położonych pod adresami ul. Marcina Flisa 7, 9 i 11[1]. Mają one po trzy lub cztery kondygnacje, wzniesione zostały z cegieł, bez wykorzystania konstrukcji szkieletowej[1]. Zespół składa się z jednego budynku podłużnego (ul. Flisa 9, kubatura 8000 m³) i dwóch mniejszych punktowców (ul. Flisa 7 i 11, kubatura po 3000 m³)[1].
Budynki zostały zaprojektowane przez przedsiębiorstwo „Miastoprojekt Stolica” – Pracownia Architektoniczna, którym kierował Bolesław Szmidt[4]. Na czele zespołu architektów odpowiedzialnych za zaplanowanie budynków stał Gustaw Kozik[1]. Wśród współpracowników był inż. arch. Czarnecki[4].
Nazwa nawiązuje do nazwy osiedla Okęcie I (Okęcie Lotnisko), wznoszonego od 1952 roku między ulicami Franciszka Hynka, Żwirki i Wigury i Komitetu Obrony Robotników, zaprojektowanego przez Zdzisława Forkasiewicza, Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza[5].
W 2010 roku miał miejsce pożar dachu budynku przy ul. Flisa 9[6]; w jego wyniku konieczne stało się obniżenie budynku o jedną kondygnację[7].
Niezrealizowane plany
Istniejąca zabudowa osiedla jest częścią o wiele większego założenia, które nie zostało w całości zrealizowane[1]. Pierwotnie zaplanowano je na 24 hektarach pomiędzy aleją Krakowską a ulicami Łopuszańską, Flisa i Krakowiaków[1]. Miało służyć pracownikom pobliskich zakładów przemysłowych[4]. Zaprojektowano je dla 5600 mieszkańców[4]. Miało obejmować 1433 mieszkania w niskich, trzy- lub czterokondygnacyjnych blokach zgrupowanych w zespoły po sześć – dwa podłużne i cztery punktowce, które tworzyć łącznie miały mały wewnętrzny dziedziniec[4][1]. Połowa takiego jednego zestawu finalnie powstała[1]. Zabudowie towarzyszyć miały sklepy, apteka, poczta, restauracje, a także boiska, place zabaw, dom kultury, kino, dwa przedszkola i żłobek[4]. Łączna kubatura zabudowy miała wynieść 356 tys. m³[4].
Budynkom towarzyszyć miała też bujna zieleń[4]. Powstać miał plac centralny z basenami i fontannami otoczony dwiema jezdniami głównej ulicy osiedla[4]. Architektura miała odzwierciedlać tradycyjne polskie motywy z płaskorzeźbami na gzymsach, ceglanym oblicowaniem i portykami[4]. Dachy miała pokrywać kolorowa dachówka[4]. Zdobienia nie zostały jednak zrealizowane, a dachy w istniejącej zabudowie pokryto papą[1].
Plany zostały zarzucone, a na terenie powstały domy jednorodzinne i zakłady przemysłowe[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jarosław Zieliński, Realizm socjalistyczny w Warszawie. Urbanistyka i architektura (1949–1956), Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 362–363, ISBN 978-83-927791-3-1.
- ↑ Dzielnica Włochy − Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [online] [dostęp 2024-10-09].
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2024-10-09].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Tadeusz Komorowski, Nowe osiedle mieszkaniowe Okęcie II, „Stolica” (20 (282)), Warszawa, 17 maja 1953, s. 7, ISSN 0039-1689.
- ↑ Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 568, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Grzegorz Lisicki, Ludzie ze spalonego bloku nie mogą wrócić do mieszkań [online], 28 kwietnia 2020 [dostęp 2024-10-17].
- ↑ lis, Rozbiorą spalone piętro bloku przy ul. Flisa [online], 11 maja 2010 [dostęp 2024-10-17].
