Ten artykuł dotyczy Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 ludowego Wojska Polskiego. Zobacz też: Oficerska Szkoła Piechoty.

Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1

Odznaka absolwencka OSP
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1962
Patron	Tadeusz Kościuszko
Tradycje
Rodowód	Dywizyjna Szkoła Podchorążych przy 1 Dywizji Piechoty Szkoła Oficerska 1 Korpusu Polskiego w ZSRR Centralna Szkoła Podchorążych
Kontynuacja	Oficerska Szkoła Wojsk Zmechanizowanych Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych Akademia Wojsk Lądowych
Dowódcy
Pierwszy	gen. bryg. Michaił Jurkin
Ostatni	płk Włodzimierz Martin
Organizacja
Dyslokacja	Riazań Garnizon Kraków Garnizon Wrocław
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota
Odznaczenia

Oficerska Szkoła Piechoty nr 1

Wspomnienia płk. Czesława Lewandowskiego ps. Bystry

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 imienia Tadeusza Kościuszki (OSP nr 1) – szkoła ludowego Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów piechoty.

Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1 została utworzona w grudniu 1944 roku w ZSRR na bazie Centralnej Szkoły Podchorążych w Riazaniu. W lutym 1945 roku szkoła została przeniesiona do Krakowa, gdzie szkolono oficerów dla potrzeb pododdziałów piechoty, ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy. Oprócz tego kontynuowano szkolenie oficerów wojsk inżynieryjnych i administracji wojskowej. Stan etatowy słuchaczy wynosił 3000 podchorążych. W okresie od stycznia do lipca 1945 roku wypromowano 1420 oficerów.

W październiku 1945 roku Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 przekształcono w Oficerską Szkołę Piechoty i Kawalerii nr 1. Szkoła w rocznym, a potem dwuletnim okresie nauki kształciła oficerów piechoty i kawalerii. Etatowo w szkole było 500 podchorążych.

Uchwałą Krajowej Rady Narodowej z 1 października 1946 grupa oficerów OSP została odznaczona odznaczeniami^[1].

W lutym 1947 roku zrezygnowano z kształcenia oficerów kawalerii i powrócono do poprzedniej nazwy „Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1”. Jednocześnie zwiększono etatową liczbę podchorążych do 660. W kwietniu tego roku szkołę przeniesiono do Wrocławia.

W 1948 Oficerska Szkoła Piechoty nr 1 została odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy za szkolenie kadr i udział w walce z Niemcami^[2].

W roku szkolnym 1948/1949 szkołę rozbudowano zwiększając stan podchorążych do 1080 kształconych według trzyletniego programu nauczania.

W latach 1950–1952 zwiększono liczbę podchorążych skracając jednocześnie okres kształcenia do dwóch i pół roku, a następnie do dwóch lat. Od roku szkolnego 1952/1953 szkoła ponownie powróciła do trzyletniego cyklu kształcenia.

12 października 1953 roku, w uznaniu zasług, szkoła otrzymała imię Tadeusza Kościuszki.

W 1956 roku utworzono w szkole Kurs Przeszkolenia Oficerów Rezerwy, który trwał trzy miesiące. Od tego roku szkoła podjęła też kształcenie oficerów dla wojsk zmechanizowanych, co wiązało się z dynamicznym rozwojem tego rodzaju wojsk.

We wrześniu 1962 roku szkoła została przekształcona w Oficerską Szkołę Wojsk Zmechanizowanych.

• komenda
• wydział szkolenia
  • cykl taktyki ogólnej
  • cykl wyszkolenia ogniowego
  • sekcja WF
• wydział polityczny
  • cykl wyszkolenia politycznego
  • klub
  • biblioteka oświatowa
• wydział ogólny
• kwatermistrzostwo
• trzy bataliony podchorążych
• kurs doskonalenia oficerów
• kurs podoficerów
• kurs dowódców kompanii
• liceum ogólnokształcące
• kompania obsługi

 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1.

Komendanci szkoły:

• gen. bryg. Michaił Jurkin (1944-1945)
• gen. bryg. Walenty Nowak (1945-1946)
• gen. bryg. Aleksander Gembal (1946-1948)
• gen. bryg. Stanisław Habowski (1948-1949)
• płk Narcyz Rudziński (1949-)
• płk Dymitr Szarówka
• ppłk Artur Raginia
• płk Włodzimierz Martin (1953-1962)

Zastępcy komendanta szkoły:

• mjr Ludwik Bałos (do 31 VIII 1945 → Wydział WOP przy DOW Nr V)

Absolwenci:

 Z tym tematem związana jest kategoria: absolwenci Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1.

• Oficerskie szkoły piechoty w Polsce. Zarys dziejów. Wydawnictwo WSO im. T.Kościuszki, Wrocław 2001. ISBN 83-87-384-30-5