Oc1
 parowóz serii P31 (Oc1) | |
| Producent |
B.M.A.G., Henschel, Union, Grafenstaden, Vulcan, Borsig, Hanomag, Hartmann, Schichau |
|---|---|
| Lata budowy |
1884-1907 |
| Układ osi |
1B (1B n2) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
36,7 t (65,2 t z tendrem)[1] |
| Długość z tendrem | |
| Rozstaw osi skrajnych |
4500 mm[1] |
| Średnica kół napędnych |
1750 mm |
| Średnica kół tocznych |
1150 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Typ tendra |
11 Cl |
| Ciśnienie w kotle |
12 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | |
| Powierzchnia rusztu |
1,88 m² |
| Średnica cylindra |
400 mm |
| Skok tłoka |
560 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Maksymalna siła pociągowa |
5100 kg[1] |
| Prędkość konstrukcyjna |
90 km/h[2] |
Oc1 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu osobowego serii P31.
Historia
Parowozy serii P31 produkowane dla kolei pruskich KPEV w latach 1884–1897 przez kilka fabryk, jako znormalizowany typ, w ilości 695 sztuk[2]. Łącznie wyprodukowano 783 sztuki - dalsze 88 lokomotyw dla innych kolei niemieckich[2], w tym 41 dla kolei meklemburskich w latach 1888–1907, oznaczane tam jako typ VI. Pod koniec XIX wieku parowozy te obsługiwały ruch pasażerski na drugorzędnych liniach. Po 1910 r. zaczęły być wycofywane z użytku na rzecz parowozów, które posiadały większą moc. Po I wojnie światowej polskie koleje przejęły 13 maszyn tego typu, które uzyskały oznaczenie Oc1[1]. Parowozy funkcjonowały na polskich torach w okresie międzywojennym, ale po II wojnie światowej już nie (rejestry PKP nie wykazały maszyn tego typu).
Niemieckie koleje DRG po I wojnie światowej użytkowały jedynie 22 lokomotywy meklemburskie P31, oznaczone serią 3473 (numery 34 7301 do 7308 i 34 7351 do 7364)[2].
Dane techniczne
- pojemność skrzyni na wodę – 10,5 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 4 t
