Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na usuwaniu poszczególnych warstw naddatku obróbkowego i zamienianie go na wióry. Obróbka skrawaniem dzieli się na obróbkę wiórową oraz obróbkę ścierną. Obróbkę wiórową wykonuje się narzędziami o ustalonej geometrii i liczbie ostrzy, a powstające wióry mają określony kształt, zależny w mniejszym lub znacznym stopniu od innych czynników takich jak materiał obrabiany, posuw, prędkość skrawania, temperatura skrawania itp. Natomiast obróbkę ścierną charakteryzują bardzo drobne ostrza o nieokreślonej liczbie oraz geometrii, przy czym produktem są wióry w postaci małych drobin również o nieustalonej geometrii.

W zależności od dokładności obróbki rozróżniamy:

• Obróbkę zgrubną,
• Obróbkę średnio dokładną,
• Obróbkę dokładną,
• Obróbkę bardzo dokładną (wykańczającą).

W zależności od metody kształtowania powierzchni obrobionej rozróżnia się:

• Obróbkę punktową,
• Obróbkę kształtową,
• Obróbkę obwiedniową.

W zależności od liczby przejść rozróżnia się:

• Obróbkę jednoprzejściową,
• Obróbkę wieloprzejściową.

W zależności od stopnia zmechanizowania procesu obróbki rozróżnia się:

• Obróbkę ręczną,
• Obróbkę ręczną zmechanizowaną,
• Obróbkę maszynową na obrabiarkach konwencjonalnych,
• Obróbkę maszynową na obrabiarkach sterowanych numerycznie.

Obróbkę skrawaniem dzieli się na dwie grupy^[1]:

• obróbkę wiórową,
• obróbkę ścierną.

Do pierwszej grupy zalicza się metody, w których zdefiniowana jest geometria ostrza i ich liczba. Drugą grupę stanowią metody, w których takie informacje nie są określone^[1].

• technologia budowy maszyn
• CNC