Langbahn Team – Weltmeisterschaft

ORP Szczecin

ORP Szczecin
Ilustracja
Jeden z polskich kutrów rakietowych proj. 205
Klasa

kuter rakietowy

Projekt

205

Historia
 Marynarka Wojenna (PRL)
Nazwa

Szczecin

Wejście do służby

1966

 Wojska Ochrony Pogranicza
Nazwa

Szczecin (OP-302)

Wejście do służby

30 czerwca 1990

 Straż Graniczna
Nazwa

Szczecin (SG-302)

Wejście do służby

1991

Wycofanie ze służby

30 maja 1996

ORP „Szczecin” – okręt polskiej Marynarki Wojennej, kuter rakietowy radzieckiego projektu 205 (według nomenklatury NATO: typ Osa I). W 1990 roku przebudowany na okręt patrolowy, służył do 1995 jako patrolowiec Straży Granicznej SG-302.

Historia

Został zbudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku na terenie byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był piątym z trzynastu okrętów tego typu w Polsce. Do służby w 3 dywizjonie kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni wszedł 17 stycznia 1966 roku. Od 1971 roku znajdował się w składzie 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W czerwcu 1975 roku okręt wziął udział w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[1]. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[2]. Został skreślony z listy floty 30 czerwca 1990 roku. Miał numer burtowy 425, a imię nosił od miasta Szczecina.

Ostatnim dowódcą okrętu był kpt. mar. Bogdan Miłek.

W związku z planowanym wycofaniem okrętu, zdecydowano o zaadaptowaniu go do roli okrętu patrolowego Wojsk Ochrony Pogranicza. Został przebudowany w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni i pozbawiony dotychczasowego uzbrojenia. 30 czerwca 1990 roku, zachowując nazwę ORP „Szczecin”, został przeklasyfikowany na okręt patrolowy o oznaczeniu OP-302 i numerze burtowym „302” oraz przydzielony do Kaszubskiego dywizjonu Okrętów Pogranicza w Morskiej Brygadzie Okrętów Pogranicza[3]. Pierwszym dowódcą okrętu był por. mar. Sławomir Bartoszuk. Od 1991 roku, po przejęciu okrętu przez Straż Graniczną (SG), służył jako SG-302 „Szczecin” w kaszubskim dywizjonie Morskiego Oddziału Straży Granicznej w Gdańsku do 30 maja 1996, a następnie był złomowany[4][a].

Dane taktyczno-techniczne

 Osobny artykuł: kutry rakietowe projektu 205.
  • Wyporność standardowa: 171 t
  • Wyporność pełna: 209.5 t
  • Wyporność maksymalna: 220.5 t
  • Długość: 38,5 m
  • Szerokość: 7,6 m
  • Zanurzenie max:2.5 m
  • Prędkość maksymalna:40 w
  • Prędkość ekonomiczna:26 w
  • Zasięg: 800 Mm
  • Autonomiczność: 5 dób
  • Wielkość załogi: 23 do 30 osób

Napęd główny,

  • 3 silniki wysokoprężne M503A2 o mocy ekon. 2200kW

Zespoły prądotwórcze,

  • 1 zespół DG75
  • 1 zespół DG43/13

Urządzenia sterowe

  • 3 stery

Zapas paliwa

  • 56 t

Uzbrojenie

  • 4x1 wyrzutnie przeciwokrętowych kierowanych pocisków rakietowych P-15 Termit (według nomenklatury NATO: SS-N-2A Styx)
  • 1x4 wyrzutnia przeciwlotniczych kierowanych pocisków rakietowych Strzała-2M (według nomenklatury NATO: SA-N-5 Grail)
  • 2x2 armaty morskie kalibru 30 mm AK-230

Uwagi

  1. Cytowane źródło (Goryński, 2002) podaje omyłkowo dwukrotnie w tabeli jednostkę SG-302 zamiast SG-302 i SG-303, z datami wycofania 30 maja 1996 i 20 czerwca 1995 - przyjęto pierwszą wartość.

Przypisy

  1. Rochowicz 2021 ↓, s. 29.
  2. Rochowicz 2020 ↓, s. 45-46.
  3. Ireneusz Bieniecki, Jednostki pływające Morskiej Brygady Okrętów Pogranicza w latach 1966–1991, „Biuletyn Historyczny”, 24, Gdynia: Muzeum Marynarki Wojennej, 2009, s. 174.
  4. Grzegorz Goryński. Jednostki pływające Morskiego Oddziału Straży Granicznej 1991-2001 i ich przeznaczenie do służby w obronie granicy Rzeczypospolitej Polskiej. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 6/2002. VII (37), s. 18, listopad-grudzień 2002. Warszawa. ISSN 1426-529X. 

Bibliografia

  • Robert Rochowicz. Ostatnia parada MW PRL. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6 (204), 2021. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.