ORP Puck
Jeden z polskich kutrów rakietowych proj. 205 | |
Klasa | |
---|---|
Projekt | |
Oznaczenie NATO |
Osa I |
Historia | |
Marynarka Wojenna | |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Uzbrojenie | |
4 wyrzutnie pocisków pokr. P-15 1×IV wyrzutnia pocisków plot. obrony bezpośredniej Strzała-2M |
ORP Puck – okręt polskiej Marynarki Wojennej, kuter rakietowy radzieckiego projektu 205 (według nomenklatury NATO: typ Osa I). Nosił numer burtowy 427.
Historia
Został zbudowany w Stoczni Rzecznej w Rybińsku na terenie byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był siódmym z trzynastu okrętów tego typu służących w Polsce. Miał numer burtowy 427, a imię nosił od miasta Pucka. Do służby w 3 dywizjonie kutrów torpedowych 3 Brygady Kutrów Torpedowych w Gdyni wszedł 30 października 1967 roku. Od 1971 roku znajdował się kolejno w składzie 1 dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych, 1 dywizjonu Okrętów Rakietowych i 31 dywizjonu Okrętów Rakietowych w 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W czerwcu 1975 roku okręt wziął udział w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[1]. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[2]. Został skreślony z listy floty 31 stycznia 2003 roku, a ostatni raz opuścił banderę 7 lutego 2003 roku[3].
W polskiej służbie przebył 49 442 mil morskich i wystrzelono z niego siedem rakiet P-15/P-15U[3].
Dowódcy
Lista dowódców:[3]
- kpt. mar. Stanisław Janeczek
- por. mar. Włodzimierz Przekwas
- por. mar. Zdzisław Nowakowski
- kpt. mar. Zdzisław Wiśniewski
- por. mar. Marian Chała
- por. mar. Mirosław Sołtysiak
- por. mar. Jarosław Kukliński
- kpt. mar. Tomasz Czapczyński.
Dane taktyczno-techniczne
- Wyporność
- standardowa: 171,0 t
- maksymalna: 220,5 t
- Długość: 38,5 m
- Szerokość: 7,6 m
- Prędkość maksymalna: 40 w
- Zasięg: 800 Mm
- Autonomiczność: 5 dób
- Załoga: 30 osób
Przypisy
- ↑ Rochowicz 2021 ↓, s. 29.
- ↑ Rochowicz 2020 ↓, s. 45–46.
- ↑ a b c Wycofanie ze służby okrętów MW. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2/2003. VIII (39), s. 8, 2003.