O.N.A.

Rok założenia	1994[1]
Rok rozwiązania	2003[2]
Pochodzenie	Gdańsk, Polska[1]
Gatunek	rock[2][3], pop-rock, hard rock, heavy metal[1], metal alternatywny[2]
Aktywność	1995–2003
Wydawnictwo	Sony Music Entertainment Poland
Powiązania	Skawalker, Chylińska, Kombi, Kombii, TSA
Skład
Agnieszka Chylińska – wokal Grzegorz Skawiński – gitara Waldemar Tkaczyk – gitara basowa Zbigniew Kraszewski – perkusja Wojciech Horny – instrumenty klawiszowe
Cytaty w Wikicytatach

O.N.A. – polski zespół wykonujący muzykę z pogranicza rocka i heavy metalu. Został założony w 1994 roku w Gdańsku^[1][2]. Formacja rozpadła się w 2003 roku^[4][3].

Grupa stale podążała za aktualnymi światowymi trendami – w jej twórczości słychać wpływy takich zespołów jak Korn, Soundgarden czy Creed^[5].

Zespół wydał pięć albumów studyjnych, z których każdy zyskał status złotej lub platynowej płyty. Wypromował wiele przebojów m.in. „Drzwi”, „Znalazłam”, „Koła czasu”, „Krzyczę – jestem”, „Kiedy powiem sobie dość” „Najtrudniej”, „Moja odpowiedź”, „Niekochana”. Zdobył szereg nagród (w tym 5 Fryderyków), a muzycy grupy regularnie pojawiali się w czołówkach plebiscytów na najlepszych instrumentalistów w czasopismach muzycznych (m.in. Tylko Rock, Gitara i Bas). Rozgłos przyniosła zespołowi także kontrowersyjna postać Agnieszki Chylińskiej.

Zespół był kontynuacją mniej znanego projektu Skawalker, w którego skład wchodzili wtedy Skawiński, Tkaczyk, Kraszewski i Horny. Pod koniec 1994 do grupy dołączyła, debiutująca w branży muzycznej 18-letnia Chylińska, która została wokalistką. Zespół zmienił nazwę na O.N.A. i w maju 1995 wydał debiutancki album studyjny pt. Modlishka, a miesiąc później wystąpił premierowo podczas 32. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Modlishka okazała się wielkim sukcesem komercyjnym, a zarówno pilotujący album bluesowy utwór „Drzwi”, jak i kolejne single „Znalazłam” i „Koła czasu” trafiły na listy przebojów. W maju 1996 zespół odebrał pierwszą złotą płytę za sprzedaż 100 tys. egzemplarzy. Muzycy byli nominowani w plebiscycie miesięcznika Tylko Rock w kategoriach przebój roku (Drzwi) i płyta roku, otrzymał też nagrodę Indywidualność 1995, która została wręczona im w kopalni soli w Wieliczce, gdzie zagrali koncert^[6].

We wrześniu 1996 wydali drugi album studyjny pt. Bzzzzz, który promowali singlami „Krzyczę – jestem”, „Nie chcę dawać tego co najlepsze” i „Kiedy powiem sobie dość”, który okazał się najbardziej rozpoznawalnym singlem w dorobku zespołu. Płyta była największym sukcesem kasowym w historii zespołu (podwójna platyna), przyniosła też grupie dwa Fryderyki – w kategorii Zespół roku i Album roku – rock. Podczas gali rozdania Fryderyków Chylińska, odbierając nagrodę, skierowała do swoich byłych nauczycieli słowa Fuck off, nienawidzę was, co wywołało skandal i było szeroko komentowane w ogólnopolskich mediach.

W kwietniu 1998 zespół wydał kolejny album studyjny pt. T.R.I.P., który promowali singlem „Najtrudniej”. W dniu premiery krążek osiągnął status złotej płyty i ponownie przyniósł grupie Fryderyki w kategoriach Grupa roku i Album roku – rock. 27 marca 1999 zagrali akustyczny koncert w radiowej Trójce, a w maju wydali album pt. Re-T.R.I.P., zawierający remiksy piosenek z albumu T.R.I.P. W listopadzie wydali czwarty album studyjny pt. Pieprz, promowany singlami „Ciągle ty” i „Jestem silna” który zyskał status złotej płyty.

W październiku 2001 zaprezentowali piąty album pt. Mrok, który promowali singlami „Niekochana”^[7], „Zmęczona” i „Wszystko to co ja”^[8]. Rok później wydali jedyne w swojej karierze DVD pt. Wszystko to, co my, zawierające wszystkie dotychczas zrealizowane teledyski^[9].

W styczniu 2003 zakończyli działalność, oficjalnie tłumacząc decyzję o rozpadzie „rozbieżnością wizji artystycznych”^[4]. Skawiński i Tkaczyk utworzyli grupę Kombii, będącą częściowo kontynuacją Kombi, natomiast Chylińska wraz z Kraszewskim i Hornym oraz Krzysztofem Misiakiem i Dariuszem Osińskim zawiązała grupę o nazwie Chylińska. W marcu zespół wydał album kompilacyjny pt. To naprawdę już koniec 1995–2003, zawierający największe przeboje z dorobku zespołu. 16 marca zagrali pożegnalny koncert w warszawskim klubie Stodoła^[10][11].

W 1997 roku zespół udostępnił utwory Białe ściany i Kiedy powiem sobie dość na potrzeby filmu Musisz żyć (reż. Konrad Szołajski, premiera w 2000), członkowie zespołu pojawili się też w jednej ze scen. W tym samym roku zespół nagrał utwór Mimo wszystko, który znalazł się na ścieżce dźwiękowej filmu Młode wilki 1/2 (reż. Jarosław Żamojda). Grzegorz Skawiński jest autorem muzyki do filmu Ostatnia misja (reż. Wojciech Wójcik, premiera w 2000), na ścieżce dźwiękowej znalazł się też utwór Moja odpowiedź^[24].

 Osobny artykuł: Lista nagród i wyróżnień dla O.N.A..

• 1995 – nagroda TVP – Muzyczna indywidualność 1995 roku
• Fryderyki 1996 – nagrody w kategoriach: Zespół roku i Album roku – rock (Bzzzzz)
• 1997 – nagroda dziennikarzy na Festiwalu w Opolu
• Fryderyki 1998 – nagrody w kategoriach: Grupa roku i Album roku – rock (T.R.I.P.)
• 2000 – Superjedynka w kategorii Najlepsza płyta rockowa (Pieprz)
• 2000 – nagroda czasopisma Tylko Rock za wkład muzyczny w latach 90.
• Fryderyki 2001 – nagroda w kategorii Teledysk roku (Niekochana)
• 2002 – Paszport Polityki dla Agnieszki Chylińskiej w kategorii Rock–Pop–Estrada
• 2002 – nagroda w plebiscycie pisma Gitara i Bas w kategorii Najlepsza płyta gitarowa (Mrok)