Langbahn Team – Weltmeisterschaft

O-2 (samolot)

O-2
Ilustracja
Amatorski samolot sportowy O-2 zbudowany przez Michała Offierskiego
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Wielkopolska Wytwórnia Samolotów Samolot

Konstruktor

Michał Offierski

Typ

samolot sportowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji drewnianej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

24 października 1928

Wycofanie ze służby

1928

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

Anzani 3A2

Moc

35 KM

Wymiary
Rozpiętość

9,68 m

Długość

5,85 m

Wysokość

2 m

Powierzchnia nośna

13,5 m²

Profil skrzydła

Bobek-4 (Gö 648)

Masa
Własna

220 kg

Użyteczna

170 kg

Startowa

390 kg

Zapas paliwa

20 l

Osiągi
Prędkość maks.

125 km/h

Prędkość przelotowa

105 km/h

Prędkość minimalna

58 km/h

Prędkość wznoszenia

1,8 m/s

Pułap

2300 m

Zasięg

200 km

Długotrwałość lotu

2 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

O-2 – amatorski samolot sportowy, konstrukcji Michała Offierskiego.

Historia

Michał Offierski zaprojektował swój samolot będąc pracownikiem Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot”. W maju 1928 roku przystąpił do jego budowy. Otrzymał wsparcie finansowe ze strony Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz materiałowe ze strony WWS „Samolot”, która sprzedała mu materiały konstrukcyjne po cenach własnych oraz wypożyczyła silnik. Oblot prototypu wykonał Edmund Hołodyński 24 października 1928 roku na lotnisku Ławica[1].

Samolot został zgłoszony do udziału w II Krajowym Konkursie Awionetek, jednak podczas przelotu na miejsce konkursu lądował przymusowo z powodu awarii silnika. Został przewieziony do Poznania. Wymontowano z niego silnik, płatowiec został zdemontowany. Był przechowywany w hangarze, gdzie uległ zniszczeniu[2].

Konstrukcja

Dwumiejscowy samolot sportowy w układzie zastrzałowego dolnopłatu ze stałym podwoziem[3].

Kadłub o konstrukcji podłużnicowej, przekroju czterokątnym, kryty sklejką. Przód kadłuba osłonięty blachą stalową. Kabina załogi odkryta, pierwsze miejsce przeznaczone dla pasażera/ucznia, drugie dla instruktora. Pedały przestawne, fotele dostosowane do spadochronów plecowych.

Płat dwudzielny, jednodźwigarowy, o obrysie prostokątnym, wyparty od góry dwoma parami zastrzałów. Profil płata Bobek-4 (Gö 648) konstrukcji Augusta Bobka-Zdaniewskiego. Lotki kryte sklejką, o napędzie linkowo-popychaczowym[4].

Podwozie stałe, klasyczne z płozą ogonową. Koła podwozia głównego amortyzowane sznurem gumowym.

Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik poziomy dwudzielny, podparty zastrzałami[5].

Silnik gwiazdowy, trójcylindrowy, Anzani 3A2 osadzony na stożkowym łożu z blachy stalowej. Napędzał dwułopatowe śmigło o stałym skoku.

Przypisy

  1. Jędrzejewski 2014 ↓, s. 436.
  2. Glass 1976 ↓, s. 139-140.
  3. Glass 1976 ↓, s. 140.
  4. Cynk 1971 ↓, s. 373.
  5. Cynk 1971 ↓, s. 377.

Bibliografia