Ołobok

wieś
Ołobok, ulica Kościelna
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	ostrowski
Gmina	Sieroszewice
Liczba ludności (2022)	629[2]
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-405[3]
Tablice rejestracyjne	POS
SIMC	0208338
Położenie na mapie gminy Sieroszewice Ołobok
Położenie na mapie Polski Ołobok
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Ołobok
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Ołobok
51°38′04″N 18°04′06″E/51,634444 18,068333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach

Ołobok – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sieroszewice. Leży u zbiegu Gniłej Baryczy, Ołoboku i Prosny, ok. 17 km na wschód od Ostrowa Wlkp.

Wieś wzmiankowana od 1207^[4]. Wieś duchowna, własność Klasztoru Cysterek w Ołoboku pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kaliskim województwa kaliskiego^[5]. Miejscowość przynależała administracyjnie przed rokiem 1887 do powiatu odolanowskiego, w latach 1975-1998 do województwa kaliskiego, a w latach 1887-1975 i od 1999 do powiatu ostrowskiego. Leży na trasie szlaku cysterskiego.

W 1208 Henryk Kietlicz, arcybiskup gnieźnieński poświęcił w tutejszym kościele na biskupa wrocławskiego Wawrzyńca herbu Doliwa.

W 1213 książę wielkopolski Władysław Odonic ufundował w miejscowości klasztor dla cysterek z Trzebnicy.

 Osobny artykuł: Konwent Cysterek w Ołoboku.

W tym samym roku miało miejsce poświęcenie pierwszego drewnianego kościoła. Na przełomie XV i XVI wieku wybudowany został obecny, orientowany kościół w stylu późnogotyckim pod wezwaniem świętego Jana Ewangelisty oraz murowany klasztor. Budynki zniszczył w pierwszej połowie XVII wieku pożar. Odbudowa nastąpiła w latach 1695-1696. W latach 1780–1788 przebudowano fasadę zachodnią kościoła i dobudowano wieżę dzwonniczą. W 1837 Konwent Cysterek w Ołoboku zlikwidowały władze pruskie. Większość zabudowań klasztornych została rozebrana w 1882. Kościół był restaurowany w latach 1922-1924. Obecnie kościół w głównym zrębie zachował charakter późnogotycki, zbarokizowany podczas odbudowy pod koniec XVII wieku i podczas przebudowy w XVIII wieku. Opinają go na zewnątrz, częściowo gotyckie, szkarpy. Wewnętrzny wystrój kościoła z bogatą dekoracją snycerską pochodzi z lat 1779-1795 i ma charakter jednolicie rokokowy. Z zabudowań klasztornych zachowało się tylko piętrowe skrzydło przylegające od północy do kościoła oraz skarbczyk i kapitularz. Przed kościołem znajduje się barokowa, kamienna figura świętego Wawrzyńca oraz nowsza kamienna figura świętego Jana Nepomucena.

Na cmentarzu grzebalnym zachował się wystawiony przez cysterki drewniany kościół parafialny, pochodzący z XVI wieku, z późnorenesansowym ołtarzem głównym z około 1600, oraz bocznymi ołtarzami: późnorenesansowym z pierwszej połowy XVII wieku i barokowym z wieku XVIII. Na rozwój wsi duży wpływ miała jej przynależność do klasztoru cysterek. Pochodzące z Niemiec zakonnice sprowadziły w połowie XIV wieku niemieckich osadników. Prawdopodobnie część z nich pochodziła ze słowiańskich terenów wschodniej części Cesarstwa. Wieś zachowała pochodzący z tamtego okresu układ przestrzenny. Od XVI wieku Ołobok stał się lokalnym ośrodkiem włókiennictwa. Rozwijała się w związku z tym hodowla owiec. Charakterystyczne dla Ołoboku było plecionkarstwo ze słomy. Jego tradycja wywodzi się z wpływów klasztoru, którego zakonnice uczyły ołobockie dziewczęta robót ręcznych. Zakonnicom zawdzięczają także ołoboczanki znane od wieków w okolicy umiejętności haftowania. Tradycje ludowe kultywowane są we wsi do dzisiaj. Od kilkudziesięciu lat istnieje Regionalny Zespół Pieśni i Tańca "Ołobok". Prezentuje on dawne przyśpiewki i miejscowe tańce. Prezentowane przez zespół ołobockie wesele przypomina barwną obrzędowość południowej Wielkopolski. Niestety zanika, jeżeli już nie zanikła, umiejętność wykonywania misternych słomianych plecionek, z których robiono kapelusze, torby, pantofle, ozdobne pudełka i tacki. W ostatnim czasie prężnie działa orkiestra dęta OSP "Ołobok".

Pozostałością bogatej kultury ludowej jest również, wykonana przez ludowego rzeźbiarza z XIX wieku Pawła Brylińskiego, przydrożna figura Chrystusa Frasobliwego. Kiedyś bogato rzeźbiony, drewniany słup podtrzymujący kapliczkę, zastąpiony został dziś zwykłym pniem drzewa.

• 
  Młyn wodny konstrukcji szachulcowej z XIX wieku w Ołoboku
• 
  Zespół klasztorny cysterek
• 
  Kościół cmentarny (d. parafialny) w Ołoboku
• 
  Widok kościoła przed 1917
• 
  Chrystus Frasobliwy Pawła Brylińskiego (1840)

• Ołobok

• Aleksander ANDRZEJEWSKI, Leszek KAJZER, Marcin LEWANDOWSKI, Klasztor w Ołoboku w badaniach archeologicznych roku 1997, „Acta Universitatis Lodziensis”. Seria: Folia Archaeologica, z. 23 (2001), t. 2, s. 103-116/117

• Ołobok, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 522 .