Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Nowoleśna Grań

Fragment Nowoleśnej Grani (na lewo od Staroleśnego Szczytu)
Widok na Nowoleśną Grań ze Świstowego Szczytu

Nowoleśna Grań (słow. Skrinica, Skrinicový hrebeň, niem. Kastenberg, węg. Szekrényes) – tatrzańska grań stanowiąca fragment odcinka grani Staroleśny SzczytSławkowski Szczyt. Oddziela ona Dolinę Sławkowską od Doliny Staroleśnej. W kierunku Doliny Staroleśnej opada stromymi skalistymi ścianami, natomiast w stronę Doliny Sławkowskiej jej opadające zbocza są na ogół mniej strome. Wznoszą się w niej dwie Warzęchowe Turnie i trzy Nowoleśne Turnie. W poprzek północnych urwisk Nowoleśnej Grani ciągnie się system piarżystych tarasów, które tworzą tzw. Nowoleśną Galerię. Nowoleśna Galeria dzieli się na trzy części – Skrajna, Pośrednia i Zadnia Nowoleśna Galeria. Od Sławkowskiej Grani grań ta oddzielona jest siodłem Sławkowskiej Przełęczy. Na żaden z obiektów w tejże grani nie prowadzą znakowane szlaki turystyczne.

Nazwa Nowoleśnej Grani pochodzi od spiskiej wsi Nowa Leśna.

Obiekty w Nowoleśnej Grani, począwszy od Staroleśnego Szczytu:

Pierwsze przejście całej Nowoleśnej Grani: Heinrich Behn, Ernst Dubke, Johann Franz (senior), 5 sierpnia 1906 r., zimą: Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r.[1]

Przypisy

  1. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.