Nowe Iganie
| wieś | |
 Pomnik upamiętniający bitwę pod Iganiami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2017) |
1366[2] |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
08-103[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WSI |
| SIMC |
0686670[4] |
Położenie na mapie gminy Siedlce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu siedleckiego  | |
 52°10′22″N 22°12′23″E/52,172778 22,206389[1]
| |
Nowe Iganie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce[4][5]. Leży 5 km od centrum Siedlec, nad rzeką Muchawką (dawna Wiśniówka).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Przez Nowe Iganie przebiega trasa międzynarodowa E30 Cork – Omsk, której częścią w Polsce jest droga krajowa nr 2 i droga powiatowa do Siedlec i Żelkowa Kolonii.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Starym Opolu oraz do Parafii Błogosławionych Męczenników Podlaskich w Siedlcach.
10 kwietnia 1831, w okresie powstania listopadowego, miała tu miejsce bitwa, w której Polacy zwyciężyli wojska rosyjskie. We wsi znajduje się upamiętniający bitwę pomnik odsłonięty 13 września 1931 roku[6]. Imieniem dowódcy bitwy – gen. Ignacego Prądzyńskiego nazwano Zespół oświatowy (szkoła podstawowa i gimnazjum) w Nowych Iganiach.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 88807
- ↑ BIP gminy, liczba mieszkańców dniu 31-12-2017
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 834 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona fotopolska.eu, odsłonięcie pomnika
Linki zewnętrzne
- Iganie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 243.
