Nowa Partia Demokratyczna
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1961 |
| Adres siedziby |
Laurier Avenue, Ottawa |
| Ideologia polityczna | |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Obecni posłowie | 24/338 |
| Obecni senatorowie | 0/338 |
| Strona internetowa | |
Nowa Partia Demokratyczna (ang. New Democratic Party, fr. Nouveau parti démocratique) – kanadyjska partia polityczna o orientacji socjaldemokratycznej, obecnie posiadająca 41 posłów w Izbie Gmin[1].
NDP, w przeciwieństwie do innych ogólnokanadyjskich partii politycznych, ma tylko jedną, federalną strukturę. Przywództwo i przynależność na poziomie prowincji wynika wyłącznie z zamieszkiwania na danym terytorium. NDP działa i wystawia swych kandydatów do parlamentu Kanady i parlamentów prowincjalnych we wszystkich prowincjach i terytoriach, z wyjątkiem Nunavut, Terytoriów Północno-Zachodnich i Quebecu.
Historia
Choć partia powstała w 1961, jej korzenie sięgają znacznie głębiej. Odwołuje się do socjalistycznej ideologii wypracowanej przez Jamesa Shavera Woodswortha – kanadyjskiego myśliciela i polityka działającego na przełomie XIX i XX w. i w dwóch pierwszych dziesięcioleciach XX wieku oraz doświadczeń Niezależnej Partii Pracy i Wspólnoty Spółdzielczej. Założycielem partii był Thomas Douglas. W 1962 w wyborach do 25 kanadyjskiego parlamentu NDP zdobyła 19 mandatów, co zostało uznane za znaczny sukces. W kolejnych wyborach NDP zawsze była w stanie wprowadzić do Izby Gmin swoich posłów – najmniej 9 (do 35. parlamentu, w 1993), a najwięcej 103 (do 41. parlamentu, w 2011), kiedy to stała się trzecią siłą w Izbie Gmin. Nieco więcej szczęścia miała na poziomie wyborów prowincjalnych, gdzie kilkakrotnie sprawowała władzę (między innymi w Ontario, Manitobie i w Saskatchewan). W wyborach w 2015 partia straciła ponad 10 procent poparcia, wprowadzając do parlamentu 44 posłów.
Program partii
Gospodarka
W sektorze gospodarczym partia przedstawia program socjalistyczno-demokratyczny. Wśród postulatów partii są:
- regulacja rynku pracy i handlu
- nacjonalizacja infrastruktury, głównie komunikacji i energetyki
- progresja podatkowa
- powstrzymanie prywatyzacji służby zdrowia.
Sprawy społeczne
Partia w sferze społecznej propaguje m.in.:
- rozszerzenie granic wolności osobistych
- równouprawnienie małżeństw homoseksualnych
- rozwijanie wielokulturowości
- polepszenie położenia rdzennych społeczności
- tworzenie tanich mieszkań komunalnych dla najbiedniejszych
- równouprawnienie kobiet we wszystkich aspektach życia społecznego, politycznego i gospodarczego.
Liderzy
- 1961–1971: Thomas Douglas
- 1971–1974: David Lewis
- 1974–1989: Ed Broadbent
- 1989–1995: Audrey McLaughlin
- 1995–2003: Alexa McDonough
- 2003–2011: Jack Layton
- 2011–2012: Nycole Turme (p.o.)
- 2012–2017: Thomas Mulcair
- od 2017: Jagmeet Singh
Poparcie
| Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty (Izba Gmin) | Zmiana |
|---|---|---|---|---|
| 1984 | 18,8% | — | 30 | — |
| 1988 | 20,38% |  1,58
|
43 | 13
|
| 1993 | 6,87% |  13,51
|
9 | 34
|
| 1997 | 11,05% | 4,18
|
21 | 12
|
| 2000 | 8,52% | 2,53
|
13 | 8
|
| 2004 | 15,68% | 7,16
|
19 | 6
|
| 2006 | 17,48% | 1,8
|
29 | 10
|
| 2008 | 18,18% | 0,7
|
37 | 8
|
| 2011 | 30,63% | 12,45
|
103 | 66
|
| 2015 | 19,71% | 10,92
|
44 | 59
|
Uwagi
- ↑ W 1982 Parlament Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej na wniosek Parlamentu Kanady uchwalił Ustawę o Kanadzie (ang. Canada Act 1982), która zerwała ostatnie więzi zależności parlamentu kanadyjskiego od parlamentu brytyjskiego.
Przypisy
- ↑ Members of Parliament – House of Commons of Canada. [dostęp 2018-10-26]. (ang.).
- ↑ Canada. House of Commons [online], www.ipu.org [dostęp 2017-11-25].
| Izba Gmin Kanady |
|
|---|---|
| Senat |
|
