Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Nothotsuga longibracteata

Nothotsuga longibracteata
Ilustracja
Systematyka[1][2][3]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

sosnowce

Rodzina

sosnowate

Rodzaj

Nothotsuga

Gatunek

Nothotsuga longibracteata

Nazwa systematyczna
Nothotsuga longibracteata (W.C.Cheng) H.H.Hu ex C.N.Page
Notes Roy. Bot. Gard. Edinburgh 45: 390 1988 publ. 1989[4]
Synonimy
  • Tsuga longibracteata W.C. Cheng 1932
  • Tsugo-Keteleeria longibracteata (Cheng) Van Campo-Duplan et Gaussen
  • Nothotsuga longibracteata (Cheng) Hu
  • Hesperopeuce longibracteata (Cheng) Cheng[5]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6]

Nothotsuga longibracteata (W.C.Cheng) H.H.Hu ex C.N.Page – gatunek drzew należących do rodziny sosnowatych. Reprezentuje monotypowy rodzaj Nothotsuga, ale też bywa włączany do rodzaju choina Tsuga[7]. Występuje w Chinach; w centralnej i południowej części prowincji Fujian, w północnej części Guangdong, w centralnej i północnej części Kuangsi, we wschodnim Kuejczou, w południowych częściach prowincji Hunan i Jiangxi. Rośnie w obrębie swego zasięgu w dużym rozproszeniu w górskich lasach zwykle na rzędnych od 400 do 1900 m n.p.m., ale notowany był także na wysokości 2300 m n.p.m.[7] lub nawet 3200 m n.p.m.[6] Ze względu na cenione drewno jest na dużą skalę pozyskiwany[7]. Poza tym część jego siedlisk została zniszczona z powodu odlesień. W efekcie gatunek został zaliczony do bliskich zagrożenia[6].

Morfologia

Pokrój
Drzewo osiągające do 30 m wysokości, o pniu osiągającym 1 m średnicy. Kora ciemnobrązowa, pocięta głębokimi, podłużnymi bruzdami[7].
Liście
Szpilki promieniście rozpostarte[5] z krótkim ogonkiem (1–1,5 mm długości), równowąskie, o długości od 1,1 do 2, rzadko nieco dłuższe, i szerokości 1–2 mm. Koniec słabo zaostrzony lub stępiony[7].
Kwiaty i szyszki
Rośliny jednopienne, rozdzielnopłciowe. Kwiatostany męskie skupione w pęczki wyrastające z pąków szczytowych. Kwiatostany żeńskie purpurowe do czerwonych, po zapłodnieniu zalążków drewnieją i stają się ciemnobrązowe. Szyszki są na ogół wzniesione, osiągają od 2 do prawie 6 cm długości i do 2,5 cm średnicy. Łuski nasienne szeroko rombowate lub zaokrąglone, wsparte są niewiele krótszymi, zaostrzonymi łuskami wspierającymi. Nasiona jajowato-trójkątne, o długości do 8 mm i szerokości do 3 mm, ze skrzydełkiem[7].

Biologia i ekologia

Drzewo rośnie w górskich lasach tworząc niewielkie, czyste drzewostany lub rosnąc w zimozielonych, twardolistnych lasach liściastych w towarzystwie drzew z rodzajów: dąb Quercus, Castanopsis i Lithocarpus, ewentualnie w mieszanych lasach z Fagus longipetiolata, Pinus kwangtungensis, Tetracentron sinensis i in. Zwykle rośnie na stromych, nasłonecznionych stokach na glebach kwaśnych, w miejscach o klimacie wilgotnym, chłodnym, z częstymi opadami lub mgłami[7].

Drzewa tego gatunku kwitną w marcu – kwietniu, a nasiona dojrzewają w październiku[7].

Systematyka

Gatunek z monotypowego rodzaju Nothotsuga H. H. Hu ex C. N. Page, 1989 z podrodziny jodłowych Abietoideae należącej do rodziny sosnowatych Pinaceae[2].

Rodzajem siostrzanym (najbliżej spokrewnionym) jest rodzaj choina Tsuga. W niektórych ujęciach zresztą gatunek ten jest włączany do rodzaju Tsuga (np. we „Flora of China[7]). Na ogół jednak bywa uznawany za odrębny rodzaj[8]. Zasadność tego potwierdziły badania genetyczne – procent odmienności sekwencji nukleotydów jest między Nothotsuga i najbliżej spokrewnionym gatunkiem z rodzaju Tsuga dwa razy większy niż różnica między dwoma najbardziej oddalonymi od siebie gatunkami z rodzaju Tsuga. Rozdzielenie linii prowadzących do współczesnych przedstawicieli rodzaju Tsuga i Nothotsuga nastąpiło ok. 90 milionów lat temu tj. w czasie późnej kredy[8].

Zastosowanie

Gatunek rekomendowany jest do zalesień górskich stoków w wyższych położeniach w strefie subtropikalnej. Jego drewno znajduje zastosowanie jako konstrukcyjne i do wyrobu mebli[7]. Może być uprawiany do 8 strefy mrozoodporności[5].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  4. The Plant List. [dostęp 2019-09-19].
  5. a b c Christopher J. Earle: Nothotsuga longibracteata. [w:] The Gymnosperm Database [on-line]. [dostęp 2019-09-19].
  6. a b c A. Farjon i inni, Nothotsuga longibracteata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-09-19] (ang.).
  7. a b c d e f g h i j Tsuga longibracteata. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2019-09-19].
  8. a b Havill, N. P., Campbell, C. S., Vining, T. F., LePage, B., Bayer, R. J., & Donoghue, M. J.. Phylogeny and Biogeography of Tsuga (Pinaceae) Inferred from Nuclear Ribosomal ITS and Chloroplast DNA Sequence Data. „Systematic Botany”. 33, 3, s. 478–489, 2008. DOI: 10.1600/036364408785679770.