Nornik kalabryjski
| Microtus brachycercus[1] | |||
| Lehmann, 1961 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
nornik kalabryjski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Nornik kalabryjski[5] (Microtus brachycercus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Nornik kalabryjski występuje na południu Półwyspu Apenińskiego, jest znany z Półwyspu Kalabryjskiego, a dane genetyczne wskazują, że występuje także w Abruzji w środkowych Włoszech[4][6].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1961 roku niemiecki zoolog Ernst von Lehmann nadając mu nazwę Pitymys savii brachycercus[2]. Holotyp pochodził z Camigliatello Silano, w Kalabrii, we Włoszech[7].
M. brachycercus należy do podrodzaju Terricoia i grupy gatunkowej savii[6]. Samce mieszańce M. brachycercus z eksperymentalnych krzyżówek z M. savii są bezpłodne[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia
- Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[8].
- brachycercus: gr. βραχυς brakhus „krótki”; κερκος kerkos „ogon”[9].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 87–98 mm, długość ogona 23–27 mm; masa ciała 14–24 g[10].
Ekologia
Nornik kalabryjski żyje w wielu różnych środowiskach z wyjątkiem wysokich gór, gęstych lasów i obszarów bardzo piaszczystych, skalistych lub wilgotnych. Występuje w sąsiedztwie człowieka, na pastwiskach, gruntach ornych, w ogrodach i obszarach miejskich[4].
Populacja
Przypuszcza się, że – podobnie jak pokrewny nornik apeniński – także nornik kalabryjski jest pospolity i ma długoterminowo stabilną liczebność, a także występuje w obszarach chronionych. Potrzebne są dalsze badania taksonomiczne, aby potwierdzić jego status jako osobnego gatunku. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje nornika kalabryjskiego za gatunek najmniejszej troski[4].
Przypisy
- ↑ Microtus brachycercus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b E. von Lehmann. Über die Kleinsäuger der La Sila (Kalabrien). „Zoologischer Anzeiger”. 167, s. 223, 1961. (niem.).
- ↑ L. Contoli. On subspecific taxonomy of Microtus savii (Rodentia, Arvicolidae). „Hystrix, the Italian Journal of Mammalogy”. New series. 14 (1–2), s. 2003, 109. DOI: 10.4404/hystrix-14.1-2-4320. (ang.).
- ↑ a b c d G. Amori, Microtus brachycercus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2024-1 [dostęp 2024-07-28] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 364. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Terricola) brachycercus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-06].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 346. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).