Niwa (województwo dolnośląskie)
| wieś | |
 Kościół św. Wita w Niwie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
380-390[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
363[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-322[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0855931 |
Położenie na mapie gminy Szczytna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°27′10″N 16°30′19″E/50,452778 16,505278[1]
| |
Niwa (niem. Reichenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna[5].
W przeszłości do wsi należał przysiółek Tworów (niem. Ludwigsdörfel)[6]. Obecnie nazwa niestandaryzowana.
Położenie
Niwa to duża wieś łańcuchowa o długości około 2 km, leżąca w zachodniej części Kotliny Kłodzkiej, na terenie Wzgórz Ścinawskich, między Polanicą-Zdrojem a Wambierzycami, nad potokiem Cicha, na wysokości około 380–390 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim.
Historia
Pierwsza wzmianka o Niwie pochodzi z 1337 roku[7]. W roku 1380 istniało tu wolne sędziostwo[2]. W roku 1404 część wsi kupił zakon kanoników regularnych z Kłodzka[7]. W roku 1549 Niwa była już dużą wsią, nadal istniało wolne sędziostwo, były też: kościół parafialny, cegielnia i piekarnia[2]. W 1840 roku w miejscowości były: kościół, szkoła i gorzelnia[7]. Po 1945 roku Niwa zachowała swój rolniczy charakter[2].
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[8]:
- kościół parafialny pw. św. Wita z 1623 roku z masywną wieżą wzniesioną na planie kwadratu w roku 1907[7]. Wewnątrz jest barokowa chrzcielnica z XVIII wieku i inne wyposażenie pochodzące z początku XX wieku[7]. W zewnętrznej ścianie kościoła wmurowany jest zespół pięciu renesansowych płyt nagrobnych[7]. Kościół otoczony jest murem z XVII wieku z budynkiem bramnym[7].
Inne zabytki[7]:
- kolumna z figurą św. Jana Nepomucena z 1734 roku[9]
- kolumna maryjna z 1737 roku,
- drewniana wieża przeciwpożarowa,
- krzyże przydrożne i kapliczki oraz domy mieszkalne z XIX wieku.
Atrakcje turystyczne
Okolice Niwy są często odwiedzane przez zbieraczy kamieni szlachetnych, ponieważ można tu znaleźć okazy ametystów[7].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87261
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1993, s. 295-299. ISBN 83-85773-06-1.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 825 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-07].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31].
- ↑ a b c d e f g h i Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 386. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 83. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Renata Foryś, Jerzy Foryś: Nepomuceny odwiedzone. [dostęp 2017-01-18].
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 15: Kotlina Kłodzka i Rów Górnej Nysy. Wrocław: I-BiS, 1994, ISBN 83-85773-06-1
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie | |
| Nieoficjalna część miasta | |
| Nieoficjalne części wsi |
|
| Opuszczone miejscowości |
