Niszczyciele typu Durand de La Penne

Kraj budowy	Włochy
Użytkownicy	Marina Militare
Wejście do służby	październik 1993
Zbudowane okręty	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa 4500 t pełna: 5400 t
Długość	147 m
Szerokość	16 m
Zanurzenie	5 m
Napęd	siłownia w układzie CODOG, 2 turbiny gazowe LM-2500 o mocy 55,000 KM, 2 silniki wysokoprężne o mocy 12 600 KM
Prędkość	31 węzłów
Załoga	380
Uzbrojenie	1 wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych RIM-67 SM-2 Standard 1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Aspide 8 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Otomat(inne języki) 1 działo 127 mm plot 3 działa OTO Melara 76 mm 6 wyrzutni torped ZOP 324 mm
Wyposażenie lotnicze	dwa śmigłowce

Niszczyciele rakietowe typu Durand de La Penne – włoskie niszczyciele rakietowe opracowane pod koniec lat 80. Typ okrętów nazwano imieniem włoskiego oficera służącego w Regia Marina podczas II wojny światowej, który brał udział w akcji uszkodzenia brytyjskich pancerników w porcie Aleksandria w grudniu 1941.

W połowie lat 80. we Włoszech opracowano nową powiększoną i zmodernizowaną wersję niszczycieli typu Audace w której zastosowano siłownię w układzie CODOG i najnowsze wyposażenie elektroniczne. Głównym przeznaczeniem nowych okrętów było zapewnienie obrony przeciwlotniczej zgrupowaniom floty i konwojom a także zwalczanie okrętów podwodnych. Okręty mogły także wspierać operacje desantowe i służyć do niszczenia celów na lądzie. Przy konstruowaniu okrętów zwrócono uwagę na zwiększenie przeżywalności jednostek na polu walki, między innymi przez ulepszenie systemu przeciwpożarowego i zdublowanie kluczowych systemów okrętu.

Pierwszy okręt "Luigi Durand de La Penne" został zwodowany w stoczni Finccantieri 29 października 1989. Wejście do służby nastąpiło w grudniu 1993. Zbudowano dwa okręty a z planów budowy kolejnych dwóch zrezygnowano na korzyść zamówienia nowych fregat rakietowych typu Horizon.

Od 2005 do 2011 roku "Francesco Mimbelli", a od 2009 roku "Luigi Durand de La Penne" był modernizowany, między innymi w celu zastosowania nowszego wyposażenia elektronicznego i uzbrojenia, w tym przystosowania do nowszych rakiet przeciwlotniczych SM-2MR w miejsce SM-1MR^[1].

• Luigi Durand de La Penne – wodowanie 29 października 1989, wejście do służby grudzień 1993
• Francesco Mimbelli – wodowanie 13 kwietnia 1991, wejście do służby grudzień 1993

• Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Luigi Durand de la Penne i Francesco Mimbelli. Pierwsze turbogazowe niszczyciele Marina Militare. "Morze, Statki i Okręty" nr 4/2009 s. 8
• Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Modernizacja niszczycieli typu Luigi Durand de la Penne. "Morze, Statki i Okręty" nr 11/2011 s. 14-18

• (en) www.naval-technology.com