Ninoczka
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
6 października 1939 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
110 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy |
Gilbert M. Adrian |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Dystrybucja | |
| Budżet |
około 1.365.000 $ |
Ninoczka (ang. Ninotchka) – amerykański film komediowy z 1939 roku w reżyserii Ernsta Lubitscha. Obraz należy do gatunku tzw. sophisticated comedy[1].
O filmie
Film jest antystalinowską komedią, wyreżyserowaną przez Ernsta Lubitscha. Główne role zagrali w nim Greta Garbo i Melvyn Douglas. Produkcję reklamowano sloganem, który przeszedł do historii kina: „Greta Garbo się śmieje!”. Była to pierwsza komediowa rola aktorki – Garbo zerwała tu z utrzymywanym przez wiele lat wizerunkiem femme fatale.
Ninoczka okazała się sukcesem zarówno artystycznym, jak i komercyjnym. Film zarobił 2,2 miliona dolarów[2] i zebrał pozytywne recenzje[3]. Jest to jedna z najsłynniejszych kreacji Grety Garbo, a jednocześnie jej ostatni triumf ekranowy (dwa lata po premierze Ninoczki ukazał się ostatni film w jej dorobku, Dwulicowa kobieta). Za rolę Ninoczki Garbo dostała nominację do Oscara. Łącznie film uzyskał cztery nominacje[4].
W 1957 roku powstał remake filmu, musical Jedwabne pończoszki, w którym wystąpili Fred Astaire i Cyd Charisse.
Fabuła
Fabuła filmu oparta jest na treści książki Melchiora Lengyela pod tym samym tytułem. Greta Garbo gra tutaj tytułową bohaterkę, Ninoczkę, tajną wysłanniczkę radzieckiego wywiadu. Zostaje ona wysłana z ważną, sekretną misją z Moskwy do Paryża. Ma ona w obowiązku przyspieszyć opóźniającą się sprawę sprzedaży diamentów należących do księżnej Swany (Ina Claire). Współpracuje z trzema innymi członkami rosyjskiego wywiadu (Sig Ruman, Felix Bressart, Alexander Granach). Proszą oni o pomoc Leona, partnera Swany, w którym Ninoczka zakochuje się.
Obsada
- Greta Garbo – Ninoczka (Nina Ivanovna Jakuszowa)
- Melvyn Douglas – książę Léon d'Algout
- Ina Claire – Grand Duchess Swana
- Sig Ruman – Michael Simonavicz Iranoff
- Felix Bressart – Bujjanoff
- Alexander Granach – Kopalski
- Béla Lugosi – komisarz Razinin
- Rolfe Sedan – kierownik hotelu
- Gregory Gaye – książę Alexis Rakonin
- Edwin Maxwell – Marcier, jubiler
Oceny
| Źródło | Ocena |
|---|---|
| Allmovie |  [5]
|
| Filmcritic.com |  [6]
|
| Rotten Tomatoes | 100%[7] |
Przypisy
- ↑ Łukasz A. Plesnar: Hollywood: pod znakiem Wielkiego Kryzysu. W: Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska, Rafał Syska: Kino klasyczne. Kraków: Universitas, 2012, s. 103, seria: Historia kina. ISBN 978-83-242-1662-8.
- ↑ David Robinson: Movie Icons: Greta Garbo. Taschen, 2007, s. 170.
- ↑ Michael Conway, Dion McGregor, Mark Ricci: The Films of Greta Garbo. Nowy Jork: The Citadel Press, 1968, s. 148.
- ↑ Ninotchka > Awards. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
- ↑ Richard Gilliam: Ninotchka > Review. www.allmovie.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
- ↑ David Bezanson: Ninotchka – Filmcritic.com Movie Review. www.filmcritic.com. [dostęp 2011-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
- ↑ Ninotchka Movie Reviews, Pictures. /www.rottentomatoes.com. [dostęp 2011-01-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne
