Nikon (Mironow)
| Oleg Mironow | |
| Biskup kudymkarski i wierieszczagiński | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 maja 1960 |
| Biskup kudymkarski i wierieszczagiński | |
| Okres sprawowania |
2014–2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
19 grudnia 1984 |
| Diakonat |
1983 |
| Prezbiterat |
6 stycznia 1985 |
| Chirotonia biskupia |
21 lipca 1993 |
| Data konsekracji |
21 lipca 1993 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy |
Włodzimierz (Sabodan), Juwenaliusz (Pojarkow), Metody (Niemcow), Izydor (Kiriczenko), Sergiusz (Fomin), Paisjusz (Samczuk), Wiktor (Olejnik), Arseniusz (Jepifanow), Wiktor (Pjankow), Dymitr (Kapalin), Arkadiusz (Afonin), Paweł (Ponomariow), Guriasz (Szalimow) | ||||||
| |||||||
Nikon, imię świeckie Oleg Wasiljewicz Mironow (ur. 26 maja 1960 w Zariecznym) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1977 ukończył szkołę średnią. W latach 1977–1978 ukończył kurs przygotowujący do wykonywania zawodu księgowego, po czym podjął pracę w tym charakterze w Liniewsku. Po odbyciu w latach 1978–1980 zasadniczej służby wojskowej podjął pracę w fabryce świec cerkiewnych w Irkucku, gdzie był zatrudniony do 1982. W 1983 biskup woroneski i borysoglebski Metody wyświęcił go na diakona. W 1987 ukończył w trybie zaocznym naukę w moskiewskim seminarium duchownym. 19 grudnia 1984 złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Nikon. 6 stycznia 1985 przyjął święcenia kapłańskie.
Od 1989 był proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Woroneżu, otrzymał również godność archimandryty. Zadania proboszcza pełnił do 1994. Wcześniej, 21 lipca 1993 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie, miała miejsce jego chirotonia na biskupa zadońskiego, wikariusza eparchii woroneskiej.
W lipcu 1994 objął katedrę jekaterynburską. Podjął na jej terenie działalność na rzecz wychowywania żołnierzy rosyjskich w duchu patriotycznym.
W 1998 nakazał publiczne spalenie prac liberalnych teologów prawosławnych: Aleksandra Mienia, Johna Meyendorffa i Alexandra Schmemanna[1].
W 1999, po skargach duchownych eparchii, Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł biskupa Nikona (Mironowa) w stan spoczynku, uznając, iż biskup popełnił w swojej pracy błędy, które doprowadziły do podziałów wśród wiernych i duchowieństwa eparchii. Duchownego oskarżono również o homoseksualizm[2], zaś jego wyjazd z Jekaterynburga odbył się w atmosferze skandalu[3]. Miejscem pobytu hierarchy stał się Monaster Pskowsko-Pieczerski. Biskupowi umożliwiono jednak następnie objęcie funkcji proboszcza parafii Zaśnięcia Matki Bożej w Moskwie–Wieszniakach, otrzymał także cerkiewny order św. Sergiusza z Radoneża[3].
W 2013 został biskupem pomocniczym eparchii permskiej z tytułem biskupa dobriańskiego[4]. W roku następnym został ordynariuszem nowo powołanej eparchii kudymkarskiej[5]. Na urzędzie pozostawał do 2021 r., gdy został przeniesiony w stan spoczynku[6].
Przypisy
- ↑ O. Nadskakuła, Uprzedzenia między Polakami i Rosjanami. Religijny aspekt problemu, Ibidem, Łódź 2009, ISBN 978-83-88679-86-5, s. 41
- ↑ Опальный епископ Никон стал почетным настоятелем храма Успения под Москвой. [dostęp 2011-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-18)].
- ↑ a b Бывший екатеринбургский епископ Никон награжден орденом Сергия Радонежского
- ↑ В Петербурге завершилось очередное заседание Священного Синода Русской Православной Церкви
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 19 марта 2014 года
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 13 апреля 2021 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2021-04-13] (ros.).