Nikodem Puzyna
| ||
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | ||
| Biskup pomocniczy wileński | ||
| Okres sprawowania |
1814-1819 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1776 | |
| Nominacja biskupia |
26 września 1814 | |
| Sakra biskupia |
24 czerwca 1817 | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
| Data konsekracji |
24 czerwca 1817 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Nikodem Puzyna herbu Oginiec (ur. 15 września 1753, zm. 22 października 1819) – biskup katolicki.
Życiorys
Wyświęcony na księdza w 1776, 26 września 1814 mianowany biskupem pomocniczym wileńskim i tytularnym biskupem Satala in Lydia, wyświęcony 24 czerwca 1817, kanonik koadiutor w 1775 roku, kanonik kapituły katedralnej wileńskiej w 1778 roku[1], oficjał generalny wileński. Po wskrzeszeniu loży wolnomularskiej Litwin Gorliwy był jej pierwszym Mistrzem Katedry[2]. Odznaczony Orderem Orła Białego w 1793 roku[3]. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława w 1790 roku[4].
Przypisy
- ↑ Tadeusz Kasabuła, Kanonicy koadiutorzy w kapitule katedralnej wileńskiej w okresie przedrozbiorowym, w: Rocznik Teologii Katolickiej, T. 4, 2005, s. 124.
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 155.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Warszawa 2008, s. 272.
- ↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, s. 418.