Nikołaj Golicyn

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1850 Poriecze, gubernia moskiewska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	2 lipca 1925 Leningrad, RFSRR, ZSRR
Przewodniczący Rady Ministrów Imperium Rosyjskiego
Okres	od 27 grudnia 1916?/9 stycznia 1917 do 27 lutego?/12 marca 1917
Poprzednik	Aleksander Trepow
Następca	Gieorgij Lwow
Multimedia w Wikimedia Commons

Nikołaj Dmitriewicz Golicyn książę, ros. Николай Дмитриевич Голицын (ur. 31 marca^?/12 kwietnia 1850 we wsi Poriecze w guberni moskiewskiej, zm. 2 lipca 1925) – ostatni premier Imperium Rosyjskiego w okresie rządów Mikołaja II (1894–1917).

Urodził się w rodzinie książęcej starego rosyjskiego rodu. W latach 1885–1903 był gubernatorem kolejno guberni: archangielskiej, kałuskiej i twerskiej. Od 1903 senator, od 1915 członek Rady Państwa (frakcja prawicy) i przewodniczący Komisji Pomocy Rosyjskim Jeńcom. Popierany przez żonę Mikołaja II – Aleksandrę Fiodorowną. Przewodniczący Rady Ministrów w okresie 27 grudnia 1916^?/9 stycznia 1917 - 27 lutego^?/12 marca 1917. Obalony przez rewolucję lutową.

Po rewolucji lutowej odszedł z polityki. Po przewrocie bolszewickim pozostał w Rosji. W latach 1920–22 dwukrotnie aresztowany przez Czeka i GPU. Po aresztowaniu przez OGPU w 1925 skazany administracyjnie przez OSO przy Kolegium OGPU i stracony^[1].

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 29 Moskwa 1978
• Голицын Николай Дмитриевич na portalu hrono.ru