Nikołaj Czernyszewski

Николай Гаврилович Чернышевский

Imię i nazwisko	Nikołaj Garwriłowicz Czernyszewski
Data i miejsce urodzenia	24 lipca 1828 Saratów
Data i miejsce śmierci	29 października 1889 Saratów
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Nikołaj Gawriłowicz Czernyszewski (ros. Николай Гаврилович Чернышевский; ur. 12 lipca^?/24 lipca 1828 w Saratowie, zm. 17 października^?/29 października 1889 tamże) – rosyjski filozof, socjalista, przez niektórych postrzegany jako socjalista-utopista^[1], rewolucyjny demokrata^[1][2][3], redaktor, krytyk literacki, publicysta i pisarz. Był liderem rewolucyjnego demokratycznego ruchu lat 1860. Jego filozofia wywarła wpływ na ideologię Włodzimierza Lenina i Emmy Goldman. Zwolennikiem Czernyszewskiego był także Svetozar Marković^[4].

Urodził się w Saratowie w rodzinie prawosławnego duchownego Gawriła Iwanowicza Czernyszewskiego. Uczył się w domu pod kierownictwem ojca, człowieka wielostronnie wykształconego. W roku 1842 wstąpił do seminarium duchownego w Saratowie. Czas tam spędzony wykorzystał przede wszystkim dla samokształcenia: uczył się języków, historii, geografii, teorii retoryki, gramatyki języka rosyjskiego. Nie ukończywszy seminarium, w 1846 wstąpił na Uniwersytet Petersburski na wydział ogólnej retoryki na fakultecie filozofii. Już w okresie studiów uniwersyteckich ogromnie interesował się tym, co dzieje się w życiu politycznym i ideologicznym w Rosji i na Zachodzie, pasjonował się wystąpieniami Bielińskiego, Hercena, studiował prace Hegla, Feuerbacha, Fouriera i innych zachodnioeuropejskich myślicieli^[5]. W okresie nauki na uniwersytecie ukształtowały się u niego podstawy poglądów, powstało przekonanie o konieczności rewolucji w Rosji. Czernyszewski świadomie przygotowywał się do działalności rewolucyjnej. W tym czasie powstawały jego pierwsze utwory literackie. Po ukończeniu uniwersytetu otrzymał posadę w saratowskim gimnazjum i wiosną 1851 rozpoczął tam pracę.

W roku 1853 spotkał swoją przyszłą żonę Olgę Wasiliewą, wraz z którą później po ślubie przeprowadził się z rodzinnego Saratowa do Petersburga. Został powołany jako nauczyciel do Drugiego Korpusu Kadetów, gdzie jednak przebywał niedługo: odszedł po konflikcie z jednym z oficerów.

Wraz z rosyjskim poetą Nikołajem Niekrasowem i krytykiem literackim Nikołajem Dobrolubowem stanął na czele redakcji czasopisma „Sowriemiennik” („Współcześnik”)^[6].

W lipcu 1862, mimo niewystarczających dowodów^[7], został obwiniony o stworzenie proklamacji „Barskim chłopom pokłon od przychylnych”, aresztowany i osadzony w Twierdzy Pietropawłowskiej. W służbowej dokumentacji w korespondencji żandarmerii i tajnej policji nazwany został „wrogiem numer jeden Imperium Rosyjskiego”. W okresie 678 dni więzienia napisał wiele prac, najbardziej ważką z nich była powieść Co robić? (1863), opublikowana w 3, 4 i 5. numerach „Współcześnika” (zdaniem profesora słowiańskiej i porównawczej literatury, Josepha Franka, dzieło to, daleko bardziej niż Kapitał Marksa, wprowadziło emocjonalną dynamikę, która w końcu prowadziła do wybuchu rewolucji w Rosji^[8].)

Po ogłoszeniu wyroku (1864) skazującego na 7 lat katorgi, przebywał na zesłaniu we wschodniej Syberii. Nie dał się namówić do złożenia podania o łaskę. W 1875 o uwolnienie Czernyszewskiego starał się I. N. Myszkin. Organizatorem jednej z prób oswobodzenia był G. A. Łopatin. W roku 1883 Czernyszewskiego przewieziono do Astrachania. Dzięki staraniom rodziny wiosną 1889 przeniósł się do Saratowa, lecz już jesienią tego roku zmarł. Został pochowany w Saratowie na Cmentarzu Woskresieńskim^[9].

Za bezpośrednich kontynuatorów myśli Czernyszewskiego uważa się Piotra Ławrowa i Nikołaja Michajłowskiego^[10]. Osobę Czernyszewskiego i jego prace szczególną estymą darzył Włodzimierz Lenin^[11].

W swojej twórczości Czernyszewski koncentruje się na zmianie stylu życia w Rosji i podkreśla nową moralność młodego pokolenia. Wraz z Aleksandrem Hercenem położył podstawy ideologii narodnictwa^[10]. Riasanovsky wymienia go, obok Nikołaja Dobrolubowa i Dmitrija Pisariewa, jako głównego ideologa pokolenia młodych rewolucjonistów rosyjskich lat 60. XIX w.^[10]

Był oponentem Dostojewskiego. W artykule Не начало ли перемены? (Czy to nie początek zmiany?) krytykował Grigorowicza i Turgieniewa. Agitował za rewolucyjnym obaleniem autokracji w Rosji i stworzeniem socjalistycznego społeczeństwa, z wykorzystaniem tradycyjnej instytucji wspólnoty wiejskiej jako stadium przejściowego. Zakładał przy tym, że rewolucja socjalistyczna zwycięży wcześniej w innych państwach europejskich^[12].

Filozofia Czernyszewskiego była inspirowana myślą Hercena, Bielińskiego (którego koncepcje prymatu życia nad sztuką rozwijał^[12]), zaś z filozofów zagranicznych Benthama i Feuerbacha^[12]. Postrzegał walkę klas jako postępowy ruch społeczeństwa i bronił interesów ludzi pracy. W jego pojęciu masy są głównym sprawcą przemian historycznych. Przypisuje mu się użycie wyrażenia „im gorzej, tym lepiej” w znaczeniu, iż im w gorsze są warunki socjalne biednych, tym bardziej będą oni skłonni rozpętać rewolucję. Wyraził też myśl, że biedni i niemający władzy ludzie nigdy nie będą mogli wyrwać się z tego stanu. Dlatego, według niego, należało rewolucyjnie przeobrazić społeczeństwo, a w tym celu uważał za konieczne wykreować silnych, mądrych i dążących do swobody ludzi. Głosił utylitaryzm, pozytywizm, materializm i realizm rozumiany jako bunt przeciwko tradycyjnym wartościom funkcjonującym w społeczeństwie rosyjskim: strukturze rodziny, dyscyplinie szkolnej, religii^[10]. Podkreślał, że podstawą moralności jednostki i sprawnego funkcjonowania społeczeństw jest szczęście każdego człowieka, nie należy jednak folgować egoizmom indywidualnym, lecz poszukiwać rozwiązań zadowalających możliwie największą liczbę jednostek. Konsekwencją tego poszukiwania w ocenie Czernyszewskiego musiała być budowa społeczeństwa opartego w każdej sferze, także ekonomicznej, na współpracy i równości^[10].

Pedagogiczny ideał dla Czernyszewskiego to wszechstronnie rozwinięta osobowość, gotowa samo rozwijać się i poświęcać dla dobra ogółu.

Za wady współczesnego sobie systemu kształcenia uważał niski poziom i potencjał rosyjskiej nauki, scholastyczne metody nauczania, musztrę zamiast wychowania, nierówność wykształcenia mężczyzn i kobiet. Opowiadał się za ich emancypacją^[13].

Był zdania, że przemiany socjalne prowadzą do zmiany społeczeństwa jako całości i każdej jednostki z osobna. Według Czernyszewskiego niemoralne życie jednostki jest następstwem niewłaściwego wychowania i biedy. Za jedną z głównych cech natury ludzkiej uważał aktywność, źródła której szukać należy w uświadomieniu sobie braków i dążeniu do ich usunięcia^[14][15][16].

Znaczenie Czernyszewskiego i Dobrolubowa dla rozwoju rosyjskiej myśli społecznej James Billington podsumował następująco:

Czernyszewski, podobnie jak pozostali twórcy swojego pokolenia, uważał, że zadaniem literatury jest przekazywanie prostych i łatwo zrozumiałych przesłań natury społecznej, a przy tym wpajanie czytelnikowi wartości utylitarnych. Zdaniem Riasanovsky’ego konsekwentne realizowanie tych założeń sprawiło, że najsłynniejszy utwór Czernyszewskiego – Co robić? – jest tekstem literacko słabym^[18].

Czernyszewski był przekonany, że literatura posiada moc zmiany świata i dokonywania przemiany sumień czytelników^[19]. Szczególnie cenił twórczość Nikołaja Gogola^[17]. Poglądy na sztukę Czernyszewskiego były krytykowane przez Aleksandra Drużynina.

• Estetyczne relacje sztuki i rzeczywistości (Эстетические отношения искусства к действительности)
• Antropologiczne zasady filozofii
• Natura ludzkiej wiedzy

• Co robić?
• Prolog

• Szkodliwa cnota (Вредная добродетель)
• List do synów A.N. i M.N. Czernyszewskich (Письмо сыновьям А.Н. и М.Н. Чернышевским)

• Wspomnienia o Niekrasowie (Воспоминания о Некрасове)
• N.A. Dobrolubow

• „Listy o Hiszpanii” W. P. Botkina („Письма об Испании” В. П. Боткина)
• Aleksander Sergiejewicz Puszkin. Jego życie i prace. (Александр Сергеевич Пушкин. Его жизнь и сочинения)
• Opowiadania z guberni (Губернские очерки)
• Dzieciństwo i lata młodzińecze. Wojenne opowiadania hrabiego L. N. Tołstoja. (Детство и отрочество. Военные рассказы графа Л. Н. Толстого)
• Uwagi o Niekrasowie (Заметки о Некрасове)
• Czy to nie początek przemian? (Не начало ли перемены?)
• O „Brygadierze” Fonwizina (О „Бригадире” Фонвизина)
• O poezji. Praca Arystotelesa. (О поэзии. Сочинение Аристотеля)
• Rysy gogolowskiego okresu literatury rosyjskiej (Очерки гоголевского периода русской литературы)
• Rosjanin na rendez-vous (Русский человек на rendez-vous)
• Prace i pisma N. W. Gogola (Сочинения и письма Н. В. Гоголя)
• Prace Puszkina (Сочинения Пушкина)
• Wiersze Kolcowa (Стихотворения Кольцова)
• Wiersze N. Ogariewa (Стихотворения Н. Огарева)

Jeden z rozdziałów powieści Dar Vladimira Nabokova zawiera krytyczną pseudobiografię Czernyszewskiego, która wzbudziła wiele kontrowersji po jej publikacji.

• Igor Narski: Postępowe kierunki myśli filozoficznej i społecznej narodów Europywschodniej w XIX stuleciu. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 377–389. (pol.).
• N.V. Riasanovsky, Mark D. Steinberg: Historia Rosji. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009. ISBN 978-83-233-2615-1.
• Aleksandr Spirkin: Poglądy filozoficzne rosyjskich rewolucyjnych demokratów XIX w. W: Aleksandr Spirkin: Zarys filozofii marksistowskiej (Tyt. oryg.: Kurs marksistskoj fiłosofii). tł. Lucyna Smolińska. Warszawa: Książka i Wiedza, 1968, s. 52–55. (pol.).
• Iwan Szczipanow: Myśl filozoficzna i społeczna w Rosji w latach czterdziestych—sześćdziesiątych XIX w. Materializm rewolucyjnych demokratów i ich walka z idealizmem. W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in.. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 318-368. (pol.).
• CZERNYSZEWSKI Nikołaj Gawriłowicz. W: Krótki słownik filozoficzny. Mark Rozental, Pawieł Judin (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 82–85. (pol.).