Nihon teria
Nihon Teria | |
Inne nazwy |
terier japoński, nippon terrier |
---|---|
Kraj patronacki | |
Kraj pochodzenia |
Japonia[1] |
Wymiary | |
Wysokość |
ok. 30-33 cm |
Klasyfikacja | |
FCI |
Grupa III, sekcja 2, |
Wzorce rasy | |
Nihon teria – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych. Nie podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Przodkowie tych psów przybyli razem z holenderskimi żeglarzami do Japonii. Rasa ta powstała w wyniku krzyżowania przybyłych psów podobnych do foksterierów z terierem kobe, toy terrierem i minibullterierem. W roku 1932 został utworzony w Japonii Klub Nihon teria, którego pierwszym przewodniczącym był Tamura Kikujiro. Natomiast JKC (Japan Kennel Club) został członkiem FCI w roku 1979[2]. Pierwszy standard tej rasy w organizacji FCI został opublikowany 9 maja 1973 roku, gdzie jeszcze była mowa o Nihon Fox Terrierze (smooth)[3]. W Polsce jest rasą unikalną.
Temperament
Inteligentne i przyjacielskie, lubią życie na łonie rodziny. Ze względu na wąską pulę genów mogą być potencjalnie narażone na różne schorzenia. Temperament: czasami bywają lękliwe.
Wygląd ogólny
Głowa
- Nos czarny z prostym nosowym mostem.
- Wargi cienkie i napięte.
- Zęby silne i białe, ze zgryzem nożycowym.
- Oczy umiarkowane, owalne, ciemne
- Uszy mają wysoki poziom, umiarkowanie małe, cienkie, w kształcie V i spadające naprzód.
Szata i umaszczenie
Sierść u teriera japońskiego jest krótka, gęsta o gładkim włosie. Umaszczenie spotykane u tej rasy jest trójbarwne o czarnej głowie. Występuje także umaszczenie podpalane i białe, białe ze znaczeniami czarnymi lub podpalanymi lub białe z plamami czarnymi.
Przypisy
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 156.
- ↑ Paweł Gąsiorski: Historia Nihon teria. [dostęp 2012-05-04].
- ↑ Standard: Nihon Terrier. [dostęp 2012-05-11]. (ang.).
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 2003, s. 50. ISBN 83-7073-327-7.