Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Adiantum właściwe

Adiantum właściwe
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

telomowe

Gromada

naczyniowe

Klasa

paprocie

Podklasa

paprotkowe

Rząd

paprotkowce

Rodzina

orliczkowate

Rodzaj

adiantum

Gatunek

adiantum właściwe

Nazwa systematyczna
Adiantum capillus-veneris L.
Sp. Pl. 2. 1096. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Multimedia w Wikimedia Commons
Odcinki liści z zarodniami

Adiantum właściwe[4], a. włos Wenery[5], niekropień właściwy[6] (Adiantum capillus-veneris) – gatunek paproci z rodziny orliczkowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony na świecie. Występuje w zachodniej Azji, w południowej Europie, Afryce i w obydwu Amerykach[7]. W Polsce jest czasami uprawiany jako roślina doniczkowa[8], czasami przejściowo dziczeje jako efemerofit[6].

Morfologia

Pokrój
Tworzy luźne kępy i posiada pełzające kłącze. W uprawie doniczkowej zwykle nie przekracza wysokości 40 cm przy szerokości 60 cm.
Liście
Nieparzysto-pierzasto 2 lub 3-krotnie złożone z delikatnych, jasnozielonych, trójkątnych, na szczycie wykrawanych listków przypominających wyglądem liście miłorzębu dwuklapowego. Długość całego liścia wynosi 20–30 cm i ma on charakterystycznej barwy ciemnogranatowy ogonek.
Zarodnie
Owalnego kształtu na spodniej stronie zawiniętych brzegów listków.

Uprawa

  • Wymagania. Roślina nie jest trudna w uprawie, ale nie lubi zmiany miejsca. Nie lubi też silnego oświetlenia, dobrze rośnie przy północnym oknie. Wymaga bardzo dużej wilgotności powietrza. Jest wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza dymem tytoniowym i wyziewami z pieców. Temperatura nie powinna spaść poniżej 10 °C, roślina źle znosi temperatury powyżej 21 °C przy suchym powietrzu, w szklarni jednak, gdzie panuje duża wilgotność dobrze rośnie również przy dużo wyższej temperaturze. Nie należy liści nabłyszczać. Dobrze pielęgnowana jest rośliną długowieczną. Jeżeli zapomnieliśmy podlać i liście uschną, to po jakimś czasie roślina odrośnie z podziemnych kłączy jeśli będziemy je podlewać.
  • Sposób uprawy. Najlepsza jest dobra ziemia torfowa. Podlewać należy tak często, by była ona stale wilgotna, ale nie zalana wodą. Zimą w ogrzewanych pomieszczeniach należy ją codziennie zraszać wodą, zabieg ten równocześnie pozwoli utrzymać liście w czystości. W lecie co 2 tygodnie nawozimy słabą dawka nawozu wieloskładnikowego.
  • Rozmnażanie. Można poprzez podział rozrośniętych kęp, jednak często się to nie udaje. Najlepiej rozmnażać przez zarodniki powstające na dolnej stronie listków. Należy je wysiewać wiosną w rozmnażarce i trzymać w temperaturze 21 °C pod folią lub szkłem.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  2. ↑ The Pteridophyte Phylogeny Group, A community-derived classification for extant lycophytes and ferns, „Journal of Systematics and Evolution”, 54 (6), 2016, s. 563–603, DOI: 10.1111/jse.12229.
  3. ↑ Adiantum capillus-veneris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 9. ISBN 83-214-1305-6.
  5. ↑ Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973.
  6. ↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  7. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].
  8. ↑ Elżbieta Zenkteler: Paprocie. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1994, s. 98-100. ISBN 83-09-01604-2.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Niekropie%C5%84_w%C5%82a%C5%9Bciwy