Nicolò Maria Lercari

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1675 Taggia
Data i miejsce śmierci	21 marca 1757 Rzym
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1724-1730
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	7 grudnia 1704
Nominacja biskupia	12 czerwca 1724
Sakra biskupia	18 czerwca 1724
Kreacja kardynalska	9 grudnia 1726 Benedykt XIII
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli San Pietro in Vincoli
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolò Maria Lercari (ur. 9 listopada 1675 w Taggia, zm. 21 marca 1757 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał.

Pochodził ze znanego genoańskiego rodu; był synem Giovanniego Tommaso Lercariego^[1]. W 1686 roku wyjechał do Rzymu, gdzie zaczął studiować na Sapienzy i uzyskał w 1696 doktorat utroque iure^[1]. Trzy lata później zaczął pracować jako referendarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a w okresie 1701-1704 był gubernatorem Todi^[1]. 7 grudnia 1704 przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Dzięki głębokiej religijności i protekcji papieża Benedykta XIII pełnił także rolę gubernatora Benewentu (1705-1707), Camerino (1708-1710) Ankony (1711-1714), Civitavecchii (1714-1717) i Perugii (1717)^[1].

12 czerwca 1724 został wybrany arcybiskupem tytularnym Nanziano, a sakrę przyjął sześć dni później^[2]. Dwa dni po nominacji, 14 czerwca został sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej i pełnił tę rolę do 21 lutego 1730^[2]. 9 grudnia 1726 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Giovanni e Paolo^[2]. Rok później został także protektorem zakonu kanoników laterańskich^[1]. Zmarł w pałacu Campo Marte w Rzymie^[1].