Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Nick Kyrgios

Nick Kyrgios
Ilustracja
Nick Kyrgios w 2018
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1995
Canberra

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2013

Zakończenie kariery

aktywny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

13 (24 października 2016)

Australian Open

QF (2015)

Roland Garros

3R (2015, 2016)

Wimbledon

F (2022)

US Open

QF (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

11 (7 listopada 2022)

Australian Open

W (2022)

Roland Garros

3R (2017)

US Open

3R (2016, 2022)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nick Kyrgios, właśc. Nicholas Hilmy Kyrgios (ur. 27 kwietnia 1995 w Canberze) – australijski tenisista pochodzenia grecko-malezyjskiego, triumfator Australian Open 2022 w grze podwójnej, a także Australian Open 2013 w grze pojedynczej chłopców i French Open 2012 oraz Wimbledonu w latach 2012 i 2013 w grze podwójnej chłopców, finalista Wimbledonu 2022 w grze pojedynczej, zdobywca Pucharu Hopmana w 2016 roku, lider rankingu juniorskiego ITF.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 13. miejscu (24 października 2016), a w deblu na 11. pozycji (7 listopada 2022).

Życie prywatne

Kyrgios rozpoczął grę w tenisa w wieku sześciu lat. Ojciec George pochodzi z Grecji, natomiast matka Norlaila z Malezji. Brat Nicholasa – Christos – jest prawnikiem, a siostra Halimah – aktorką i modelką[1].

Zanim w wieku 14 lat ostatecznie skoncentrował się na tenisie[2], był reprezentantem Australii i Australijskiego Terytorium Stołecznego w koszykówce[3]. Kyrgios od 2012 roku trenuje w Australian Institute of Sport.

Kariera tenisowa

Kariera juniorska

W 2012 roku zwyciężył w dwóch juniorskich deblowych turniejach wielkoszlemowych: we French Open oraz na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Andrew Harrisem. W pierwszym finale pokonali Adama Pavláska i Václava Šafránka 6:4, 2:6, 10–7, natomiast w drugim meczu mistrzowskim zwyciężyli z Matteo Donatim i Pietro Licciardim 6:2, 6:4. Na US Open wspólnie z Jordanem Thompsonem przegrali w finale z parą Kyle Edmund–Frederico Ferreira Silva wynikiem 7:5, 4:6, 7–10.

W finale gry pojedynczej chłopców podczas Australian Open 2013 pokonał Thanasi Kokkinakisa 7:6(4), 6:3. Na Wimbledonie w tym samym sezonie triumfował w rywalizacji gry podwójnej. Razem ze swoim partnerem deblowym, Kokkinakisem, pokonali w finale 6:2, 6:3 parę Enzo Couacaud–Stefano Napolitano.

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–0)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 2013 Australian Open Twarda Australia Thanasi Kokkinakis 7:6(4), 6:3

Gra podwójna (3–1)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 2012 French Open Ceglana Australia Andrew Harris Czechy Adam Pavlásek
Czechy Václav Šafránek 		6:4, 2:6, 10–7
Zwycięzca 2012 Wimbledon Trawiasta Australia Andrew Harris Włochy Matteo Donati
Włochy Pietro Licciardi 		6:2, 6:4
Finalista 2012 US Open Twarda Australia Jordan Thompson Wielka Brytania Kyle Edmund
Portugalia Frederico Ferreira Silva 		7:5, 4:6, 7–10
Zwycięzca 2013 Wimbledon Trawiasta Australia Thanasi Kokkinakis Francja Enzo Couacaud
Włochy Stefano Napolitano 		6:2, 6:3

Kariera zawodowa

Sezon 2013

W 2013 roku podczas Australian Open Kyrgios zadebiutował w kwalifikacjach do wielkoszlemowego turnieju zawodowego. W pierwszej rundzie eliminacji przegrał z Bradleyem Klahnem 3:6, 2:6. W tych samych zawodach w konkurencji gry podwójnej razem z Kokkinakisem przegrali w pierwszej rundzie 2:6, 4:6 z rozstawioną z numerem dwunastym parą Rohan Bopanna–Rajeev Ram.

W lutym zwyciężył w Melbourne w swoim pierwszym turnieju rangi ITF Men’s Circuit w grze podwójnej w parze z rodakiem Alexem Boltem. Wkrótce potem w zawodach cyklu ATP Challenger Tour w Sydney zanotował singlowe zwycięstwo i deblowy finał. W kwietniu uczestniczył w dwóch finałach rozgrywek ITF Men’s Circuit w Chinach – w Chengdu i w Yuxi. Udział w drugim zwieńczył triumfem.

W kolejnym turnieju Wielkiego Szlema – na kortach French Open występował z dziką kartą. W pierwszym meczu pokonał Radka Štěpánka 7:6(4), 7:6(8), 7:6(11). W następnym spotkaniu uległ rozstawionemu z numerem dziesiątym Marinowi Čiliciowi 4:6, 2:6, 2:6.

W kwalifikacjach do US Open pokonał Grega Jonesa, João Souzę i Malika al-Dżaziriego, dzięki czemu uzyskał możliwość gry w głównych rozgrywkach. W pierwszej rundzie przegrał z turniejową czwórką, Davidem Ferrerem 5:7, 3:6, 2:6.

We wrześniu Kyrgios zadebiutował w Pucharze Davisa w rozgrywkach play-off o grupę światową. W spotkaniu deblowym razem z Chrisem Guccione przegrali z parą Mariusz Fyrstenberg–Marcin Matkowski 7:5, 4:6, 2:6, 7:6(5), 4:6. Mecz gry pojedynczej przeciw Michałowi Przysiężnemu zakończył się kreczem Polaka przy stanie 4:1 dla rywala. W całej konfrontacji Australia triumfowała 4:1.

Rok zakończył na 182. miejscu w rankingu singlowym ATP World Tour.

Sezon 2014

W sezonie 2014 Kyrgios dostał dziką kartę do zawodów wielkoszlemowych w Melbourne. W pierwszej rundzie singla wygrał z Benjaminem Beckerem 6:3, 6:7(5), 6:2, 7:6(2), a w kolejnym spotkaniu przegrał z rozstawionym Benoîtem Pairem 7:6(5), 7:6(5), 4:6, 2:6, 2:6. W grze mieszanej, wspólnie z Ariną Rodionową ulegli w pierwszym meczu Kvěcie Peschke i Marcinowi Matkowskiemu 5:7, 4:6.

W lutym w zawodach ATP World Tour 250 w Memphis Australijczyk dostał dziką kartę, lecz w pierwszej rundzie został wyeliminowany przez Tima Smyczka wynikiem 7:6(5), 4:6, 3:6. W tym samym miesiącu tenisista brał udział w przegranym 0:5 spotkaniu pierwszej rundy grupy światowej Pucharu Davisa z Francją. Kyrgios uległ w meczach singlowych Richardowi Gasquetowi 6:7(3), 2:6, 2:6 i Gaëlowi Monfilsowi 6:7(5), 4:6.

W kwietniu Australijczyk wygrał dwa amerykańskie turnieje ATP Challenger Tour – w Sarasocie i Savannah. W finale pierwszego wygrał z Filipem Krajinoviciem, a drugiego – z Jackiem Sockiem.

We French Open Kyrgios ponownie wystąpił dzięki dzikiej karcie. W pierwszej rundzie uległ grającemu z numerem ósmym Milosowi Raonicowi 3:6, 6:7(1), 3:6.

W zawodach ATP Challenger Tour w Nottingham, poprzedzających trzeci turniej Wielkiego Szlema, Kyrgios odniósł końcowe zwycięstwo, wygrywając w meczu mistrzowskim z Samem Grothem.

Udział na trawiastej nawierzchni Wimbledonu zainaugurował zwycięstwem ze Stéphane’em Robertem 7:6(2), 7:6(1), 6:7(6), 6:2. W kolejnym meczu pokonał Richarda Gasqueta 3:6, 6:7(4), 6:4, 7:5, 10:8, pomimo tego, że Francuz miał dziewięć piłek meczowych[4]. W trzecim spotkaniu Kyrgios wygrał z Jiřím Veselým 3:6, 6:3, 7:5, 6:2, a w pojedynku czwartej rundy pokonał aktualnego lidera rankingu singlowego, rozstawionego z numerem drugim Rafaela Nadala 7:6(5), 5:7, 7:6(5), 6:3. Australijczyk był pierwszym zawodnikiem urodzonym w latach 90. XX wieku, który wygrał z Hiszpanem[5]. W ćwierćfinale przegrał z Milosem Raonicem 7:6(4), 2:6, 4:6, 6:7(4).

W lipcu poinformował o zakończeniu współpracy z dotychczasowym trenerem, Simonem Reą. Australijczyk zawiadomił, że jego trenerami zostaną Josh Eagle i Todd Larkham[6].

W turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Toronto Kyrgios pokonał w pierwszej rundzie Santiago Giraldo 7:6(3), 7:5, a następnie uległ Andy’emu Murrayowi 2:6, 2:6. Podczas US Open pokonał w pierwszej rundzie po czterosetowym pojedynku rozstawionego Michaiła Jużnego. W kolejnym spotkaniu okazał się lepszy od Andreasa Seppiego. W trzeciej rundzie został pokonany przez Tommy’ego Robredo 6:3, 3:6, 6:7(4), 3:6. W deblu nie wygrał spotkania. Na turnieju w Kuala Lumpur rozstawiony Australijczyk przegrał w pierwszej rundzie z Marinkiem Matoševiciem 6:7(4), 6:7(3). Ten sam rezultat osiągnął w grze podwójnej.

Rok zakończył na 52. miejscu w rankingu singlowym ATP World Tour.

Sezon 2015

Sezon 2015 Kyrgios miał zainaugurować udziałem w Pucharze Hopmana, z którego ostatecznie wycofał się przed rozpoczęciem rozgrywek[7]. W Sydney przegrał w pierwszej rundzie z Jerzym Janowiczem 1:6, 7:6(6), 6:7(5), a pojedynek pierwszej rundy debla razem z Matoševiciem oddali walkowerem. Na Australian Open reprezentant gospodarzy awansował do ćwierćfinału, pokonując m.in. w pięciosetowych pojedynkach Federica Delbonisa, Édouarda Rogera-Vasselina i Andreasa Seppiego. W spotkaniu o półfinał nie zdołał wygrać z Andym Murrayem, przegrywając 3:6, 6:7(5), 3:6. Pierwszą rundę zanotował w grze podwójnej.

W maju 2015 roku zanotował pierwszy w karierze finał rozgrywek ATP Word Tour, w Estoril przegrywając z Richardem Gasquetem 3:6, 2:6.

Sezon 2016

Australijczyk razem z Darją Gawriłową wystąpili w Pucharze Hopmana jako reprezentacja Australii Green. W pojedynkach grupowych pokonali zespół Niemiec 3:0 oraz Wielkiej Brytanii 2:1 i z kompletem zwycięstw awansowali do finału, w którym pokonali Ukrainę 2:0. Następnie przystąpił do Australian Open, gdzie doszedł do 3. rundy, a w rozgrywkach deblowych przegrał po pierwszym meczu (jego partnerem był rodak Omar Jasika).

Po niecałym miesiącu przerwy Kyrgios powrócił do rozgrywek ATP World Tour, tym razem w Marsylii. Wygrał wszystkie spotkania w dwóch setach, co przyczyniło się do pierwszego zwycięstwa w turniejach w tym cyklu, w finale pokonując Marina Čilicia.

Kolejne 2 tytuły Australijczyk zdobył na podłożu twardym, w sierpniu w Atlancie i w październiku w Tokio.

W pozostałych wielkoszlemowych imprezach najdalej dochodził do 4. rundy, podczas Wimbledonu, a łącznie w turniejach tej kategorii zagrał 13 meczów, z których w 9 zwyciężył.

Najlepszy swój wynik w zawodach z serii ATP World Tour Masters 1000 ustanowił w Miami, osiągając półfinał. Był także uczestnikiem ćwierćfinału w Madrycie.

Sezon 2017

Sezon Australijczyk zakończył bez tytułu, był natomiast uczestnikiem dwóch finałów. W sierpniu został wicemistrzem zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Cincinnati, eliminując m.in. najwyżej rozstawionego w zawodach Rafaela Nadala. Kyrgios został pokonany w finale przez Grigora Dimitrowa 6:3, 7:5. Na początku października australijski tenisista osiągnął finał w Pekinie wygrywając po drodze półfinałową rywalizację z Alexandrem Zverevem (nr 4. ATP), a przegrał 2:6, 1:6 z Rafaelem Nadalem.

Startując w rozgrywkach Wielkiego Szlema Kyrgios najdalej doszedł do drugich rund podczas Australian Open i French Open. W meczu drugiej rundy Australian Open przeciwko Andreasowi Seppiemu poniósł porażkę mimo prowadzenia 2:0 w setach oraz nie wykorzystał jednego meczbola[8]. Seppi w całym meczu triumfował 1:6, 6:7(1), 6:4, 6:2, 10:8.

W imprezach ATP World Tour Masters 1000, oprócz finału w Cincinnati, Kyrgios awansował do ćwierćfinału w Indian Wells eliminując w czwartej rundzie wicelidera rankingu Novaka Đokovicia. Mecz o półfinał z Rogerem Federerem oddał walkowerem przez zatrucie pokarmowe[9]. Australijczyk został również półfinalistą z Miami, ulegając po 3 godz. i 11 min. Federerowi 6:7(9), 7:6(9), 6:7(5)[10].

W zawodach ATP World Tour 250 i ATP World Tour 500 Kyrgios doszedł do dwóch półfinałów w lutym, najpierw w Marsylii, a potem w Acapulco. W Marsylii odpadł z Jo-Wilfriedem Tsongą, a w Acapulco wyeliminował go Sam Querrey. W ćwierćfinale wygrał rywalizację z Novakiem Đokoviciem 7:6(9), 7:5 serwując 25 asów[11].

Przez cały sezon Kyrgios zmagał się z kontuzjami. Latem, od turnieju w Londynie rozgrywanym w drugiej połowie czerwca do zawodów w Waszyngtonie z początku sierpnia kreczował w trzech kolejnych imprezach, dwukrotnie przez uraz biodra, raz przez prawe ramię[12]. Wiosną zrezygnował w udziału w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo i Rzymie przez problemy z łokciem i biodrem, a jesienią nie zagrał w turniejach w Bazylei i Paryżu przez kontuzję biodra[13][14].

Kyrgios regularnie reprezentował w 2017 Australię w Pucharze Davisa. W lutym zdobył punkt w rywalizacji z Czechami, a w kwietniu pomógł Australii pokonać 3:2 Stany Zjednoczone, po zwycięstwach z Johnem Isnerem i Samem Querreyem[15]. We wrześniu Australia zagrała półfinał z Belgią przegrywając 2:3. Kyrgios zdobył najpierw punkt na 1:1 po pięciosetowym meczu ze Steve’em Darcisem, a potem w czterech setach uległ Davidowi Goffinowi[16].

W całym sezonie 2017 tenisista australijski zagrał 48 meczów, odnosząc 31 zwycięstw, a zakończył rok na 21. miejscu w klasyfikacji ATP.

Finały w turniejach ATP Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250
Gra pojedyncza (7–4)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 3 maja 2015 Estoril Ceglana Francja Richard Gasquet 3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 21 lutego 2016 Marsylia Twarda (hala) Chorwacja Marin Čilić 6:2, 7:6(3)
Zwycięzca 2. 7 sierpnia 2016 Atlanta Twarda Stany Zjednoczone John Isner 7:6(3), 7:6(4)
Zwycięzca 3. 9 października 2016 Tokio Twarda Belgia David Goffin 4:6, 6:3, 7:5
Finalista 2. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda Bułgaria Grigor Dimitrow 3:6, 5:7
Finalista 3. 8 października 2017 Pekin Twarda Hiszpania Rafael Nadal 2:6, 1:6
Zwycięzca 4. 7 stycznia 2018 Brisbane Twarda Stany Zjednoczone Ryan Harrison 6:4, 6:2
Zwycięzca 5. 3 marca 2019 Acapulco Twarda Niemcy Alexander Zverev 6:3, 6:4
Zwycięzca 6. 4 sierpnia 2019 Waszyngton Twarda Rosja Daniił Miedwiediew 7:6(6), 7:6(4)
Finalista 4. 10 lipca 2022 Wimbledon, Londyn Trawiasta Serbia Novak Đoković 6:4, 3:6, 4:6, 6:7(3)
Zwycięzca 7. 7 sierpnia 2022 Waszyngton Twarda Japonia Yoshihito Nishioka 6:4, 6:3
Gra podwójna (4–0)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 26 maja 2018 Lyon Ceglana Stany Zjednoczone Jack Sock Czechy Roman Jebavý
Holandia Matwé Middelkoop 		7:5, 2:6, 11–9
Zwycięzca 2. 29 stycznia 2022 Australian Open, Melbourne Twarda Australia Thanasi Kokkinakis Australia Matthew Ebden
Australia Max Purcell 		7:5, 6:4
Zwycięzca 3. 31 lipca 2022 Atlanta Twarda Australia Thanasi Kokkinakis Australia Jason Kubler
Australia John Peers 		7:6(4), 7:5
Zwycięzca 4. 7 sierpnia 2022 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Jack Sock Chorwacja Ivan Dodig
Stany Zjednoczone Austin Krajicek 		7:5, 6:4

Historia występów wielkoszlemowych w grze pojedynczej

Turniej 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1Q 1Q 2R QF 3R 2R 4R 1R 4R 3R 2R – 0 / 9 17–9
French Open – 2R 1R 3R 3R 2R – – – – – – 0 / 5 5–5
Wimbledon – – QF 4R 4R 1R 3R 2R NH 3R F – 0 / 8 20–8
US Open – 1R 3R 1R 3R 1R 3R 3R – 1R QF – 0 / 9 12–9
Wygrane turnieje 0 / 0 0 / 2 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 3 0 / 1 0 / 2 0 / 3 0 / 0 0 / 31 N/A
Bilans spotkań 0–0 1–2 7–4 8–4 9–4 2–3 7–3 3–3 3–1 4–2 10–3 0–0 N/A 54–31

Historia występów wielkoszlemowych w grze podwójnej

Turniej 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R – 1R 1R – 2R 1R – 2R W – 1 / 7 8–5
French Open – – 1R 1R 3R – – – – – – 0 / 3 2–3
Wimbledon – – – – – – – NH – – – 0 / 0 0–0
US Open – 1R – 3R 2R – 2R – – 3R – 0 / 5 6–3
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 1 0 / 2 0 / 3 0 / 2 0 / 1 0 / 2 0 / 0 0 / 1 1 / 2 0 / 0 1 / 15 N/A
Bilans spotkań 0–1 0–1 0–2 2–2 3–2 1–0 1–1 0–0 1–1 8–1 0–0 N/A 16–11

Historia występów wielkoszlemowych w grze mieszanej

Turniej 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R – 1R – – – 2R – – – 0 / 3 1–3
French Open – – – – – – NH – – – 0 / 0 0–0
Wimbledon – 2R – – – 1R NH 2R – – 0 / 3 2–2
US Open – 2R – – – – NH – – – 0 / 1 1–0
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 2 0 / 1 0 / 0 0 / 0 0 / 1 0 / 1 0 / 1 0 / 0 0 / 0 0 / 7 N/A
Bilans spotkań 0–1 2–1 0–1 0–0 0–0 0–1 1–1 1–0 0–0 0–0 N/A 4–5

Przypisy

  1. ↑ Tom Decent: 10 things you should know about Nick Kyrgios. The Sydney Morning Herald, 2014-07-02. [dostęp 2014-07-04]. (ang.).
  2. ↑ Bridie Jabour: Nick Kyrgios’s Wimbledon success no surprise to his family. The Guardian, 2014-07-02. [dostęp 2014-07-04]. (ang.).
  3. ↑ Isabel Sanhueza: The Breakout Star of Wimbledon: 5 Things to Know About Nick Kyrgios. People, 2014-07-03. [dostęp 2014-07-04]. (ang.).
  4. ↑ 2014 Wimbledon Championships Website – Official Site by IBM – Kyrgios saves nine match points in comeback win over Gasquet [online], 6 sierpnia 2014 [dostęp 2017-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-06].
  5. ↑ Marcin Motyka: Wimbledon: Niesamowity Nick Kyrgios pokonał Rafaela Nadala, pierwszy ćwierćfinał Milosa Raonicia. [w:] Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2014-07-01. [dostęp 2014-07-01]. (pol.).
  6. ↑ Marcin Motyka: Nick Kyrgios rozstał się z trenerem. sportowefakty.pl, 2014-07-12. [dostęp 2014-07-12]. (pol.).
  7. ↑ Michał Pochopień: Nick Kyrgios nie wystąpi w Pucharze Hopmana. sportowefakty.pl, 2014-12-31. [dostęp 2014-12-31]. (pol.).
  8. ↑ Wirtualna Polska Media, Australian Open: Nick Kyrgios znów rozczarował. Marin Cilić odprawiony przez Daniela Evansa – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 stycznia 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  9. ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Indian Wells: Roger Federer bez gry w półfinale. Wycofał się Nick Kyrgios – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 17 marca 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  10. ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Miami: Roger Federer wygrał niesamowity bój z Nickiem Kyrgiosem. W niedzielę spotka się z Rafaelem Nadalem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 kwietnia 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  11. ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Acapulco: Nick Kyrgios upolował Novaka Djokovicia. Dominic Thiem nie obroni tytułu – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 3 marca 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  12. ↑ Nick Kyrgios booed off court after retiring hurt in Washington event [online], www.theaustralian.com.au [dostęp 2018-01-08] (ang.).
  13. ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Rzym: Alexander Zverev odparł atak Kevina Andersona. Wycofał się Nick Kyrgios – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 16 maja 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  14. ↑ Wirtualna Polska Media, Nick Kyrgios zakończył sezon. „To nie był dla mnie aż tak pomyślny rok” – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 19 października 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  15. ↑ Wirtualna Polska Media, Puchar Davisa: Nick Kyrgios wprowadził Australię do półfinału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 9 kwietnia 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).
  16. ↑ Wirtualna Polska Media, Puchar Davisa: David Goffin i Steve Darcis wprowadzili Belgię do finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 17 września 2017 [dostęp 2018-01-08] (pol.).

Bibliografia

Triumfatorzy Australian Open w grze podwójnej (XXI wiek)
2001–2010
2011–2020
od 2021
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nick_Kyrgios