Niżnia Walentkowa Baszta
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2129 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′51,0″N 20°00′26,1″E/49,214167 20,007250
| |
Niżnia Walentkowa Baszta (słow. Nižná Valentkova bašta, słow. Untere Valentinsbastei, węg. Alsó-Bálint-bástya[1]) – niewybitny szczyt w głównej grani Tatr. Wznosi się na wysokość 2129 m w Walentkowej Grani pomiędzy Wyżnią Walentkową Szczerbiną (2124 m) i Niżnią Walentkową Szczerbiną (2120 m). Granią tą biegnie granica polsko-słowacka. Stoki wschodnie opadają ścianą do piargów nad Zadnim Stawem w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, stoki północno-zachodnie również ścianą do kotła Walentkowe Kamienne w Dolinie Walentkowej[2].
Pierwsze znane przejście Walentkową Granią: latem Tadeusz Grabowski i Adam Staniszewski w 1907 r., zimą Edúard Ganoczi i István Zamkovszky w 1927 r.[3]
Przypisy
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005, ISBN 83-87873-42-X.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.