Nereida (księżyc)
 Zdjęcie Nereidy wykonane przez Voyagera 2 | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia | |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
5 513 818 km[3] |
| Mimośród |
0,7507[3] |
| Perycentrum |
1 374 595 km[4] |
| Apocentrum |
9 653 041 km[4] |
| Okres obiegu |
360,13 d[3] |
| Prędkość orbitalna |
0,934 km/s[4] |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
7,090°[3] |
| Długość węzła wstępującego |
335,570°[3] |
| Argument perycentrum |
281,117°[3] |
| Anomalia średnia |
216,692°[3] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa | |
| Powierzchnia |
363 168 km²[4] |
| Objętość |
20 579 526 km³[4] |
| Masa |
3,1 x 1019 kg[4] |
| Średnia gęstość |
1,5 g/cm³[4] |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,071 m/s²[4] |
| Prędkość ucieczki |
156 m/s[4] |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
11,52 ± 0,14 h[6] |
| Albedo |
0,16[7] |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
| Temperatura powierzchni |
~50 K |
Nereida (Neptun II) – dziewiąty pod względem odległości od planety księżyc Neptuna[3]. Został odkryty 1 maja 1949 roku przez Gerarda Kuipera[2]. Kolejne księżyce Neptuna odkryto dopiero 40 lat później podczas przelotu sondy Voyager 2 w pobliżu tej planety[1].
Nazwa pochodzi od nereid, nimf morskich w mitologii greckiej[1].
Orbita
Odległość Nereidy od Neptuna wynosi średnio około 5,5 miliona km, jednak ze względu na bardzo dużą ekscentryczność zmienia się od 1,37 do 9,65 miliona kilometrów[4]. Jest to największa ekscentryczność orbity spośród wszystkich znanych satelitów w Układzie Słonecznym[3].
Niezwykłość orbity Nereidy nasuwa podejrzenie, że może ona być przechwyconą planetoidą lub obiektem pasa Kuipera albo, jej orbita została zakłócona w czasie przechwycenia największego księżyca Neptuna – Trytona[1].
Charakterystyka fizyczna
Przez długi czas była najbardziej zewnętrznym znanym księżycem Neptuna (w 2002 i 2003 roku odkryto pięć jeszcze bardziej odległych)[5]. Jest trzecim co do wielkości księżycem Neptuna, ze średnicą ok. 340 km[5].
Badania Nereidy
Podczas przelotu koło Neptuna w 1989 roku sonda Voyager 2 wykonała 83 zdjęcia Nereidy z odległości 9,2–176 milionów km[8]. Nadesłane zdjęcia ukazały tylko jej bardzo nieregularny kształt, natomiast przy tak niskiej rozdzielczości niewidoczne były szczegóły ukształtowania powierzchni.
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce Neptuna – zestawienie podstawowych danych
Przypisy
- ↑ a b c d e Nereid. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).
- ↑ a b c Gerard P. Kuiper. The Second Satellite of Neptune. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”. 61 (361), s. 175, sierpień 1949. Bibcode: 1949PASP...61..175K. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Nereid: Facts & Figures. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-25)]. (ang.).
- ↑ a b c d Scott Sheppard: Neptune's Known Satellites. [w:] The Giant Planet Satellite Page [on-line]. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).
- ↑ T. Grav, M.J. Holman, JJ. Kavelaars. The Short Rotation Period of Nereid. „The Astrophysical Journal Letters”. 591 (1), s. L71, 2003-07-01. DOI: 10.1086/377067. (ang.).
- ↑ David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet. NASA, 2013-07-19. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).
- ↑ R. A. Jacobson. Triton and Nereid astrographic observations from Voyager 2. „Astronomy and Astrophysics Supplement Series”. 90 (3), s. 541-563, listopad 1991. Bibcode: 1991A&AS...90..541J. (ang.).
