Narine Arakelian (ur. 13 maja 1979) – ormiańska interdyscyplinarna artystka feministyczna^[1][2]; Zajmuje się sztuką performance, malarstwem, rzeźbą, sztuką wideo i sztuką środowiskową^[3], łącząc sztuki piękne i technologie cyfrowe przy użyciu specjalnie zaprojektowanej sztucznej inteligencji (AI)^[4][5]. Artystka tworzy prace oparte na zagadnieniach społecznych, kulturowych i politycznych, koncentrując się przede wszystkim na sprawiedliwości społecznej i tożsamości płciowej^[6].

Narine Arakelian jest członkinią Rosyjskiego Związku Artystów^[7].

Narine Arakelian urodziła się 13 maja 1979 roku w Tyndze (Syberia)^[2][8]. W 2015 roku ukończyła Państwowy Instytut Surikowa (Moskwa)^[3].

Arakelian brała udział w wielu międzynarodowych pokazach i wystawach sztuki. Od 2015 roku jej prace były wystawiane na międzynarodowych wystawach w ramach 56. Biennale w Wenecji (2015)^[4], 57. Biennale w Wenecji (2017) i 58.^[5] Międzynarodowej Wystawie Sztuki, La Biennale di Venezia (2019)^[6], Manifesta XII w Palermo (2018), a także podczas wystaw indywidualnych i zbiorowych w Moskwie^[7], Berlinie^[9], Miami^[10] i Los Angeles^[10].

• Malarstwo „Stygmaty” (2015)
• Sztuka performance „L’Illusion du Marriage” (2017)^[11]
• Sztuka performansu „Miłość jest…” (2017)^[12]
• Performance „Miesiąc miodowy” (2017)^[13]
• Sztuka wideo „Zasada dekomodyfikacji” (2017)^[12]
• Płótno „Nadzieja” (2018)^[14]
• Sztuka interwencji publicznej „Żeliwne garnki i patelnie” (2019)^[15][16]
• Sztuka środowiskowa „Latarnia morska” (2019)^[17]
• Sztuka performansu „Bloom” (2019)^[18]
• Sztuka instalacji „Inicjacji” (2019)^[19]
• Sztuka wideo „Rebirth Subconscious” (2019)^[20]
• Performance Art „Miłość i nadzieja” – LoveXXL360 (2020)^[21]
• „Rajskie jabłko” AR Performance Art – LoveXXL360 (2020)^[22]