Langbahn Team – Weltmeisterschaft

NAMC YS-11

NAMC YS-11
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Nihon Aircraft Manufacturing Corporation

Typ

samolot pasażerski

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

30 sierpnia 1962

Lata produkcji

1962 - 1974

Liczba egz.

182

Dane techniczne
Napęd

2 x Silnik turbośmigłowy Rolls-Royce Dart Mk.542-10K

Moc

2 280 kW każdy

Wymiary
Rozpiętość

32,0 m

Długość

26,3 m

Wysokość

8,99 m

Powierzchnia nośna

94,83 m²

Masa
Własna

15 396 kg

Startowa

24 500 kg

Paliwa

7 270 dm³

Osiągi
Prędkość maks.

469 km/h

Prędkość wznoszenia

6,2 m/s

Pułap

6 980 m

Zasięg

2 110 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
64
Użytkownicy
Siły powietrzne: Gabon Grecja Japonia Filipiny
Multimedia w Wikimedia Commons

NAMC YS-11 – japoński samolot pasażerski średniego zasięgu, przeznaczony do lotów na liniach lokalnych.

Historia

W 1954 roku japońskie Ministerstwa Międzynarodowego Handlu i Przemysłu (ang. Ministry of International Trade and Industry) zainicjowało program budowy samolotu pasażerskiego o średnim zasięgu. Wykonawcą projektu zostało konsorcjum Nihon Aircraft Manufacturing Corporation, koordynujące pracę firm-podwykonawców. W skład konsorcjum weszły, m.in.: Mitsubishi Heavy Industries, które zajmowało się budową kadłuba i końcowym montażem samolotu, Fuji Heavy Industries – odpowiedzialne za budowę ogona maszyny, Shinmeiwa Manufacturing – tylna część kadłuba, Grupa Sumitomo, Showa Corporation, Kawasaki Heavy Industries i Japan Aircraft. W 1957 roku rozpoczęto prace projektowe, a w marcu 1961 roku rozpoczęto budowę dwóch latających prototypów, z których pierwszy wzleciał w powietrze 30 sierpnia 1962 roku. Zbudowano również dwa prototypy do prób naziemnych. Ogółem zbudowano 182 egzemplarzy samolotu. W planach wytwórni była dalsza modyfikacja samolotu. Planowano zbudować wersję napędzaną silnikami turboodrzutowymi oznaczoną jako NAMC YS-11J (J-jet/odrzutowy). Silniki samolotu miały zostać umieszczone na wysięgnikach nad płatem oraz wersję z czterema silnikami turbośmigłowymi YS-11S. W kolejnych latach Nihon Aircraft Manufacturing Corporation planowało budowę 92–149 miejscowego samolotu pasażerskiego oznaczonego jako YS-33 napędzanego trzema silnikami turbowentylatorowymi (dwoma umieszczonymi pod skrzydłami i jednym w podstawie statecznika pionowego). Kryzys paliwowy z początku lat 70. XX w. położył kres tym zamierzeniom.

Kilka maszyn weszło w skład Japońskich Powietrznych Sił Samoobrony. Trzy w wersji YS-11P, które wykorzystywane są do przewozu osób, jeden z samolotów wycofany został w 2014 roku. Maszyna YS-11NT była maszyną treningową wykorzystywaną do szkolenia nawigatorów, jedyny egzemplarz wycofano z użycia w październiku 2015 roku. Cztery samoloty w wersji YS-11EB wypełniają misję zwiadu elektronicznego. Maszyny wyposażone są w system rozpoznania elektronicznego J/ALR-2. Na co dzień stacjonują w bazie Iruma zlokalizowanej niedaleko Tokio[1]. Dwa YS-11EA służą do szkolenia personelu w walce elektronicznej. Kolejne trzy maszyny, w wersji YS-11FC, służą do kalibracji i kontroli systemów używanych w nadzorze ruchu lotniczego[2].

Konstrukcja

Samolot jest całkowicie metalowym dolnopłatem napędzanym dwoma silnikiami turbośmiglowymi z czterołpatowymi śmigłami o średnicy 4,42 m z hermetyzowaną kabinią.

Użytkownicy

Przypisy

  1. ↑ Marek Dąbrowski, Samoloty rozpoznania radiotechnicznego. Mało znani bohaterowie współczesnego pola walki, "Nowa Technika Wojskowa", nr 2 (2019), s. 62-68, ISSN 1230-1655
  2. ↑ Leszek A. Wieliczko,Kōkū Jieitai - Japońskie Lotnicze Siły Samoobrony, „Lotnictwo”, nr 1 (2016), s. 30-41, ISSN 1732-5323

Bibliografia

Samoloty i śmigłowce używane przez Japońskie Siły Samoobrony
Samoloty myśliwskie i myśliwsko-bombowe
Myśliwce wielozadaniowe
Samoloty szkolno-treningowe i szkolno-bojowe
Samoloty transportowe
Samoloty zwiadowcze, walki elektronicznej, wczesnego ostrzegania
Samoloty patrolowe, obserwacyjne
Tankowce powietrzne
Śmigłowce
Bezzałogowe statki powietrzne

Japonia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/NAMC_YS-11