Mudi
 Mudi | |
| Inne nazwy |
Hungarian Mudi, Owczarek węgierski Mudi |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia |
Węgry[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość |
37 - 47 cm |
| Masa | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa I, Sekcja 1, |
| AKC |
FSS (Foundation Stock Service) |
| UKC |
Grupa 6 - Herding Dog (wzorzec FCI) |
| Wzorce rasy | |
Mudi – rasa psów należąca do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie jest poddawana próbom pracy[1].
Rys historyczny
Hans Räber podaje (za Sárkánim i Ócsagą), że Mudi jest rasą powstałą w okolicach przełomu XIX i XX wieku. W latach trzydziestych profesor Dezsö Fényes zainteresował się psami, będącymi trzecią odmianą (po Puli i Pumi) węgierskich psów zaganiających oraz owczarskich. Zaprezentował on rasę Mudi (jako Canis familiaris ovilis Fényesi Anghi) po raz pierwszy na wystawie psów w Budapeszcie w roku 1936. Wyglądem psy tej rasy zbliżone były do dawnego szpica pasterskiego, posiadały stojące, spiczaste uszy i kosmaty włos, krótki na głowie i na przedniej stronie kończyn. Współcześnie, bądź do niedawna Mudi nie był rasą całkowicie ujednoliconą - w latach 90. Hans Räber wspominał, że do księgi rodowodowej były wpisywane osobniki o nieznanym pochodzeniu, jednak musiały być psami pracującymi.
Wygląd
Budowa
Mudi to średniej wielkości pies ze stojącymi uszami, ma klinowatą głowę i możliwie jak najciemniejsze oczy. Ogon psa tej rasy jest osadzony średnio wysoko i ma zagięty do góry koniec, pojawia się na nim tzw. "pióro", czyli dłuższy włos. Mudi porusza się szybkim i żwawym krokiem na okrągłych stopach. Wyglądem jest rasą zbliżoną do owczarka chorwackiego, którego zasięg występowania rozciąga się w okolicach granicy Chorwacji z Węgrami.
Szata i umaszczenie
Mudi występują w wielu odmianach maści, ale najczęściej spotkane są: czarna, biała, czekoladowa i blue-merle. Typ sierści to lekko kręcona lub falista, miękka w dotyku szata o długości ok. 4-7 cm. Szata nie wymaga szczególnej pielęgnacji.
Zachowanie i charakter
Mudi jest rasą psów odpornych i wytrzymałych, przyzwyczajonych do pracy. Aktywne i bystre, dobrze współpracują z człowiekiem. Dobrze znoszą warunki miejskie, jeśli mają tylko możliwość spędzania czasu w sposób bardzo aktywny.
Użytkowość
Mudi na Węgrzech jest psem często hodowanym, także współcześnie, jako pies stróżujący, pasterski oraz towarzyszący. Wykorzystywany jest także w służbach do wykrywania narkotyków. Sprawdza się w agility.
Przypisy
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999