Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Moritz Hauptmann

Moritz Hauptmann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 października 1792
Drezno

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1868
Lipsk

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, teoretyk muzyki, pedagog

Odznaczenia
Order Królewski Maksymiliana za Naukę i Sztukę
Multimedia w Wikimedia Commons

Moritz Hauptmann (ur. 13 października 1792 w Dreźnie, zm. 3 stycznia 1868 w Lipsku[1][2][3]) – niemiecki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.

Życiorys

Syn architekta[2]. Uczył się w Dreźnie u Scholza (skrzypce), Grossego (fortepian i harmonia) oraz Francesco Morlacchiego (kompozycja)[2]. W 1811 roku był uczniem Louisa Spohra w Gocie[1][2][3]. W latach 1812–1815 członek kapeli dworskiej w Dreźnie[1][3]. W 1815 roku został nauczycielem w rodzinie księcia Nikołaja Riepnina-Wołkonskiego, z którym odbył podróż po Rosji[1][2]. W 1820 roku wrócił do Drezna, następnie w 1822 roku dostał angaż na dworze w Kassel, gdzie był członkiem kapeli nadwornej, a także uczył teorii i kompozycji[1][2][3]. W 1842 roku z polecenia Felixa Mendelssohna został kantorem Thomasschule w Lipsku[1][2]. Od 1843 roku wykładał także w tamtejszym konserwatorium[1][3]. Do jego uczniów należeli Hans von Bülow, Joseph Joachim, Ferdinand David, Salomon Jadassohn i Arthur Sullivan[1][2]. Współzałożyciel (1850) i pierwszy prezes Bach-Gesselschaft[1][2].

Jego dorobek kompozytorski obejmuje muzykę religijną, jedną operę, pieśni, a także utwory instrumentalne[3], w tym 3 sonaty skrzypcowe, 4 sonatiny skrzypcowe i 2 kwartety smyczkowe[2]. Był autorem traktatu teoretycznego Die Natur der Harmonik und Metrik (wyd. Lipsk 1853, 2. wydanie 1873)[2][3]. W pracy tej rozpatrywał zjawiska muzyczne w duchu pojęć wywiedzionych z dialektyki Hegla (teza-antyteza-synteza)[2]. Ponadto napisał Erläuterungen zu J.S. Bachs Kunst der Fuge (wyd. Lipsk 1841, 2. wydanie 1861) i Die Lehre von der Harmonik (red. Oscar Paul, wyd. Lipsk 1868, 2. wydanie 1873)[2], pośmiertnie ukazał się zbiór pism Opuscula pod redakcją Ernsta Hauptmanna (wyd. Lipsk 1874)[2]. Listy Hauptmanna wydał drukiem Ferdinand Hiller (wyd. Lipsk 1876)[2].

Odznaczony został bawarskim Orderem Maksymiliana (1858)[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 108. ISBN 83-224-0453-0.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1488. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. ↑ a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 365. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München. 

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Moritz_Hauptmann