Monaster Trójcy Świętej

Зеленецкий-Троицкий монастырь

Widok ogólny
Państwo	Rosja
Obwód	leningradzki
Miejscowość	Zieleniec
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	męski
Eparchia	tichwińska
Ihumen	Pachomiusz (Triegułow)
Klauzura	nie
Obiekty sakralne
Sobór	Trójcy Świętej
Cerkiew	Zwiastowania
Założyciel klasztoru	Martyriusz Zieleniecki
Styl	ruski
Materiał budowlany	cegła, kamień
Data budowy	XVII w.
Data zamknięcia	po 1917
Data reaktywacji	1992
Położenie na mapie obwodu leningradzkiego Monaster Trójcy Świętej
Położenie na mapie Rosji Monaster Trójcy Świętej
59°47′16″N 32°46′26″E/59,787778 32,773889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Monaster Trójcy Świętej – prawosławny męski klasztor w Zielencu, w obwodzie leningradzkim, w jurysdykcji eparchii tichwińskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Powstanie klasztoru jest związane z działalnością świętego mnicha Martyriusza, który osiedlił się na miejscu, gdzie powstał następnie monaster i w 1570 był już ihumenem wspólnoty. W latach 1612–1613, tj. dziesięć lat po śmierci założyciela, klasztor został spalony przez Szwedów i przez kilka dziesięcioleci był całkowicie zniszczony. Klasztor reaktywowano w ostatnich dekadach XVII w. W latach 80. XVII w. z polecenia metropolity nowogrodzkiego Korneliusza, który rozpoczynał życie mnisze w monasterze w Zieleńcu, klasztor rozbudowano. Powstał wówczas główny sobór pod wezwaniem Trójcy Świętej i inne murowane budynki.

W 1765 na monaster napadli staroobrzędowcy. Okupowali oni jego obiekty przez kilka tygodni, obrabowali klasztor z cennych ikon i ksiąg, podpalili budynki i przepędzili mnichów. Wreszcie część napastników, filiponów, postanowiła popełnić samobójstwo przez samospalenie. Pozostali opuścili zdewastowany klasztor^[1]. W 1771 wspólnota została zakwalifikowana do grupy monasterów III klasy i przeniesiona pod jurysdykcję eparchii petersburskiej i ładoskiej. W latach 1815–1834 i ponownie na początku XX w. klasztor był remontowany. Na początku XX w. wspólnota była właścicielem 19 277 dziesięcin ziemi, dysponowała majątkiem 130 tys. rubli i otrzymywała roczną dotację państwową w wysokości 669 rubli i 55 kopiejek.

Po rewolucji październikowej monaster zlikwidowano. Jego cerkwie jeszcze do 1932 były czynne. Następnie obiekty klasztorne przeznaczono na inne cele, w tym na dom dla inwalidów. W 1979 zaprzestano użytkowania budynków również na świeckie cele i dawne zabudowania monasterskie całkowicie porzucono. Zrujnowany kompleks zwrócono w 1992 Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu, który reaktywował wspólnotę. Jej pierwszym przełożonym został hieromnich Sergiusz (Bułatnikow)^[2].

• Historia monasteru na jego oficjalnej stronie