Modryniec
| wieś | |
 Fragment miejscowości | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-530[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LHR |
| SIMC |
0895178[5] |
Położenie na mapie gminy Mircze  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego  | |
 50°41′59″N 23°52′53″E/50,699722 23,881389[1]
| |
Modryniec (ukr. Модринець) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze[5][6]. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0895184 | Modryniec-Kolonia | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Mircze[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 451 mieszkańców i była piątą co do wielkości miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Mirczu[9].
Historia
W 1439 r. książę bełski Kazimierz I nadał wieś i prawo pobierania tamtejszego cła Boguszowi i Piotrowi Słodzinie z Grabienie w ziemi zawkrzeńskiej, od których wywodził się niezbyt zamożny ród Modryńskich. W 1564 było tu 31/2 łana (58,8 ha) gruntów uprawnych. W 1581 r. dziedzic Cyriak Modryński wraz z 4 siostrami prowadził długotrwałe spory o granice wioski. W I połowie XVIII stulecia występowały tu części aż 17 różnych przedstawicieli rodu Modryńskich. Około połowy XVIII w. Olszewscy skupili wszystkie te cząstki i stali się właścicielami całości wsi. Od 1797 (według Chamerskiej tylko część wsi) do Milowiczów, w 1840 do Karola Milowicza ówczesnego hrubieszowskiego sędziego pokoju[10]. Według spisu z 1827 r. wieś liczyła wówczas 71 domostw i 405 mieszkańców[11], zaś spis z r. 1921 wykazywał tu 74 domy oraz 466 mieszkańców, w tym 14 Żydów i aż 396 Ukraińców. Do XVII w. na gruntach Modryńca istniała również inna wieś o nazwie Żabokruki, która uległa wówczas zniszczeniu.
Zabytki
- Podupadły obecnie park dworski stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim z początku XIX stulecia. Dwór zniszczony podczas działań wojennych I wojny światowej.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82409
- ↑ Wieś Modryniec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 791 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Mircze. Urząd Gminy Mircze. [dostęp 2015-11-30].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu miejscowości.
- ↑ Modryniec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 572.
Bibliografia
- Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
- Żabokruki, nieistniejąca obecnie wieś (XIX w.), leżała na obszarze wsi Modryniec w powiecie hrubieszowskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 719.
