Mlask nosowy zębowy

ǀ̃
Jednostka znakowa	ǀ​̃
Unikod	U+01c0 U+0303
UTF-8 (hex)	c7 80 cc 83
ŋǀ
Jednostka znakowa	ŋ​ǀ
Unikod	U+014b U+01c0
UTF-8 (hex)	c5 8b c7 80
ᵑǀ
Jednostka znakowa	ᵑ​ǀ
Unikod	U+1d51 U+01c0
UTF-8 (hex)	e1 b5 91 c7 80
Inne systemy
Kirshenbaum	n!
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Mlask nosowy zębowy – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w niektórych językach naturalnych. W Międzynarodowym alfabecie fonetycznym oznaczany jest symbolem ǀ̬, ŋǀ lub ᵑǀ.

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ŋǀ]

• modulowany jest prąd powietrza zasysanego powstały w wyniku różnicy ciśnień wytworzonej przy grzbiecie języka wzniesionym do góry, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji ustnej i ingresji (por. też mlaski);
• mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamą ustną, podniebienie miękkie jest opuszczone i powietrze uchodzi przez nos – jest to spółgłoska nosowa;
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej powietrze uchodzi wzdłuż środkowej linii języka;
• przednia część języka kontaktuje się z tylną ścianą górnych siekaczy lub z dziąsłami, tworząc zwarcie. Równocześnie grzbiet język wznosi się stromo w kierunku podniebienia miękkiego i języczka tworząc całkowite drugie zwarcie. W powstałej komorze dochodzi do pojawienia się podciśnienia w wyniku „ssącego” ruchu języka do tyłu. Następuje przerwanie blokady zębowej, przy czym równocześnie powietrze jest zasysane do środka, co daje akustycznie charakterystyczny mlask;
• więzadła głosowe drgają, jest to spółgłoska dźwięczna.