W rywalizacji udział wzięło 26 drużyn (po 13 kobiecych i męskich). Z uczestnictwa zrezygnowała męska i kobieca reprezentacja Luksemburga. Tak jak wcześniejsza edycja turniej został rozegrany metodą Tripple-Double-Single knock-out.
Tytułów mistrzowskich z 1985 broniły zespoły Szwajcarek i Niemców. W obydwu przypadkach wystąpiły zupełnie inne drużyny. Kobieca reprezentacja Szwajcarii z Liliane Raisin jako skip zdobyła srebrne medale. Niemcy (Roland Jentsch) uplasowali się na 6. miejscu.
W rywalizacji kobiet po roku przerwy triumfowały Niemki (Andrea Schöpp), które w finale pokonały 7:3 Szwajcarki (Liliane Raisin). Na najniższym stopniu podium stanęły Dunki (Maj-Brit Rejnholdt-Christensen), mecz o brąz przeciwko Szkotkom (Gay Deas) zakończył się wynikiem 9:4. Złote medale w konkurencji męskiej przypadły Szwajcarom (Felix Luchsinger), w finale pokonali oni 7:5 Szwedów (Göran Roxin). Pokonując 5:4 Włochów (Andrea Pavani) brązowe medale zdobyli Norwegowie (Tormod Andreassen).
13 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
1. eliminacja – z 13 zespołów dwa kwalifikują się do fazy drugiej. Trzy najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Szwajcarki, Szkotki i Norweżki rozpoczęły grę od 2. rundy 1. eliminacji.
2. eliminacja – z 11 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
3. eliminacja – z 8 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
5 drużyn, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9.-13.
13 drużyn rywalizowało potrójnym systemem pucharowym o 8 miejsc w fazie drugiej.
1. eliminacja – z 13 zespołów dwa kwalifikują się do fazy drugiej. Trzy najlepsze reprezentacje poprzednich mistrzostw – Niemcy, Szwedzi i Norwegowie rozpoczęli grę od 2. rundy 1. eliminacji.
2. eliminacja – z 11 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
3. eliminacja – z 8 zespołów trzy kwalifikują się do fazy drugiej.
5 drużyn, które nie zdołały awansować do drugiej fazy rywalizacji, grało dalej o miejsca 9.-13.
Finlandia
Walia
Anglia
Francja
Holandia
