Miropol
 Pałac Czapskich | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
243 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4146 | ||||
| Kod pocztowy |
13033-13036 | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°06′27″N 27°42′21″E/50,107500 27,705833
| |||||
Miropol (ukr. Миропіль, Myropil) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie żytomierskim.
Znajduje tu się stacja kolejowa Miropol, położona na linii Koziatyn – Berdyczów – Szepetówka.
Historia
Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie kijowskim, w 1739 roku należało do klucza Cudnów Lubomirskich[2].
Dawny majątek Mariana Hutten-Czapskiego, powstańca, autora Historii konia, który wybudował pałac w stylu włoskim z czteroboczną wieżą i blankami. Przy pałacu mieściła się stadnina koni ras angielskiej i arabskiej[3].
16–17 maja 1863 roku – miejsce bitwy w czasie powstania styczniowego.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. W lutym 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy pałacu[4].
Do 2020 w rejonie romanowskim.
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu żytomierskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 439.
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 19281, s. 76.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1524.
Linki zewnętrzne
- Miropol (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 496.
- Miropol na stronie Rady Najwyższej Ukrainy