Mieczysław Stodolski
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 stycznia 1960 |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Krakowie | |
| Okres |
od 1934 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu | |
| Okres |
od 1945 |
| Poprzednik |
Ludwig Holtz |
| Następca |
Józef Pieprzyk |
| Odznaczenia | |
   
| |
Mieczysław Kazimierz Stodolski (ur. 15 kwietnia 1881 w Miradzach, zm. 20 stycznia 1960 w Warszawie) – polski inżynier i urzędnik kolejowy.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Wiktora (zm. 1902) i Marii z Nagórskich (1842–1907)[1]. Ukończył gimnazjum w Kaliszu. Studiował na wydziale mechanicznym Politechniki Warszawskiej, ukończył w 1909[2] Kijowski Instytut Politechniczny Imperatora Aleksandra II (Національний технічний університет України „Київський політехнічний інститут імені Ігоря Сікорського”). Z kolejnictwem związany od 1909, m.in. jako urzędnik w Ministerstwie Kolei Żelaznych, starszy referent Departamentu Mechanicznego i Zasobów w Ministerstwie Komunikacji[3], naczelnik wydziału mechanicznego Dyrekcji Kolei w Poznaniu (1930–1932), zastępca dyrektora (1932–1934) i dyrektor Dyrekcji Kolei Państwowych w Krakowie (1934), dyrektor Departamentu Mechanicznego i Zasobów Kolejowych w Ministerstwie Komunikacji (od lipca 1934)[4], dyrektor Dyrekcji Kolei w Poznaniu (1945–1950). W 1937 był także Prezesem Ligi Popierania Turystyki[5].
W drugiej połowie 1945 został wybrany prezesem zarządu reaktywowanego Aeroklubu Poznańskiego[6].
Od 4 stycznia 1914 był mężem Eugenii z d. Michno (1886–1967), z którą miał córkę Annę (ur. 1914)[7] i syna Stefana (1919–2002), podporucznika AK, ps. Sobol, walczącego w powstaniu warszawskim[8].
Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 269-1-14,15)[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (czterokrotnie: po raz pierwszy 9 listopada 1932[10], po raz drugi 11 kwietnia 1939[11], po raz czwarty 20 lipca 1946[12])
- Krzyż Zasługi Wojskowej II Klasy (Austro-Węgry)[2]
Przypisy
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: WIKTOR STODOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-08].
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 292. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ Dz. Urz. Min. Komunikacji Nr 2 z 9 lutego 1928 r. Zawiadomienia: Skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przy Ministerstwie Komunikacji orzekającej w II instancji od dnia i stycznia 1928 roku.
- ↑ Głos Mazowiecki : katolickie pismo codzienne. R. 2, 1934 nr 156 (11 VII), Płock, 1934 [dostęp 2020-02-08].
- ↑ „Tydzień Gór” : Wisła (Śląsk), 15-22 sierpnia 1937 / [Liga Popierania Turystyki, Polskie Koleje Państwowe].
- ↑ Aeroklub Poznański [online], www.aeroklub.poznan.pl [dostęp 2020-02-08].
- ↑ Mieczysław Stodolski [online], geni_family_tree [dostęp 2021-01-18] (pol.).
- ↑ Powstańcze Biogramy - Stefan Stodolski [online], www.1944.pl [dostęp 2021-01-18] (pol.).
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu rozwoju kolejnictwa i pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 86, poz. 195 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji Kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.
Bibliografia
- Henryk Zięba: Monografia Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu 1945–1992, ZDOKP Poznań 1993, s. 880.
- egz. mieś. Inżynier Kolejowy.
Linki zewnętrzne
- Biogram Mieczysława Stodolskiego, [w:] Hanna Łaskarzewska: Bohdana Korzeniowskiego przygoda bibliotekarska, Roczniki Biblioteczne 52, 2008, s. 145.