Mieczysław Janowski (architekt)
 doc. dr hab. inż. arch. Mieczysław Janowski (1915–1988) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Nagrody |
status twórcy |
| Odznaczenia | |
  
| |
Mieczysław Karol Janowski (ur. 9 marca 1915 we Lwowie[1], zm. 2 czerwca 1988 w Pobierowie) – polski architekt związany z powojennym Szczecinem, doktor habilitowany nauk technicznych w zakresie architektury i urbanistyki[2], nauczyciel akademicki.
Życiorys
Mieczysław Janowski uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej we Lwowie; maturę zdał w 1933 w gimnazjum im. Jana Długosza[3]. Studia wyższe ukończył w 1939 na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej[4]. Podczas II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej, podczas której był dowódcą plutonu łączności. Walczył w obronie Warszawy, a po kapitulacji był jeńcem oflagu w Woldenbergu (obecnie Dobiegniew)[3][5]. Dyplom magistra inżyniera architekta otrzymał na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1959 w trybie nostryfikacji dyplomu zaginionego w czasie wojny. Na tej samym wydziale w 1975 obronił pracę doktorską Rola struktur przestrzennych w rzucie centralnym w architekturze, ze szczególnym uwzględnieniem problemów mieszkalnictwa i otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a w 1982 uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Problemy kształtowania racjonalnej zabudowy jednorodzinnej[3].
Był uczestnikiem zebrania założycielskiego szczecińskiego Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich (7.03.1947) i aktywnym członkiem Rady SARP (1957-1975), a także członkiem GSK SARP (1975-81).
Mieczysław Janowski został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 45A-28-11)[6].
Praca zawodowa
Pracę zawodowa rozpoczął w 1938 jako student[4]. W latach 1945-1946 pracował w Warszawie jako projektant Biura Odbudowy Stolicy, następnie był kierownikiem Archiwum Dyrekcji Odbudowy w Gdańsku (1946-1947), kierownikiem budowy, kierownikiem Oddziału Planowania Biura Odbudowy Portów w Szczecinie (1947-1948)[1]. Przez 17 lat był Głównym Architektem Miasta Szczecina (1954-1972). Pracował jako starszy projektant Biura Projektowo-Badawczego „Miastoprojekt” w Szczecinie (1972-1974).
Praca naukowo-dydaktyczna
W latach 1948-1953 był nauczycielem akademickim na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie zatrudnionym kolejno jako asystent, adiunkt i zastępca profesora[4]. W latach 1969-1988 był kierownikiem Zakładu Projektowania Architektonicznego w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Szczecińskiej. Opublikował 7 prac naukowo-studialnych, 1 podręcznik, 21 artykułów naukowych i 5 patentów. Jest także współautorem książki Szczecin 1945 i dziś. Wydaw. Interpress Warszawa 1968, 129 ss. (wsp. Janusz Lisek, Bohdan Skłodowski).
Uczestniczył w krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych, wygłaszając ponad 30 referatów. Wypromował 5 doktorów nauk technicznych i ponad 120 magistrów inżynierów architektów.
- budynek mieszkalny, ul. Krzywoustego 60 w Szczecinie (1961-64)
- osiedle Grunwaldzkie w Szczecinie (1960-64) – bloki przy ul. Jacka Malczewskiego 17-21 (wsp. Tadeusz Lis)
- Muzeum Morskie w Szczecinie
- rektorat Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie
- bosmanat portu w Świnoujściu
- latarnia morska w Niechorzu
- Powszechny Dom Towarowy w Szczecinie
- budownictwo jednorodzinne (1965-1982)
- szkoła podstawowa 7-izbowej z zestawu elementów przydatnych dla typizacji (1961) - II nagroda równorzędna
- urbanistyczno-architektoniczne rozwiązanie Placu Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Szczecinie (1964) - (wsp. Janusz Lisek, Ludwik Kołodziejczyk, Bogusław Herman) - wyróżnienie I stopnia równorzędne
- opracowanie koncepcji programowo-przestrzennej i technicznej osiedla przyszłościowego Radzionków w woj. katowickim (1974) - (wsp. Krzysztof Janowski) - wyróżnienie II stopnia równorzędne
- Pomnik Czynu Żołnierskiego 1939-45 w Dobiegniewie[8] (odsłonięty 2 września 1979)
- Muzeum Polskich Jeńców Wojennych w Dobiegniewie
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego
- Złoty Krzyż Zasługi (1956)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[9]
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1977)
- status twórcy nadany przez Ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy twórczej (1980)[9]
- honorowy obywatel Dobiegniewa
Zdjęcia
Bloki przy ulicy Malczewskiego 17-21
Powszechny Dom Towarowy w Szczecinie
Muzeum w Dobiegniewie
Pomnik Czynu Żołnierskiego w Dobiegniewie
Przypisy
- ↑ a b c Kto jest kim w Polsce 1984. Informator biograficzny. Edycja I. Wydaw. Interpress. Warszawa 1984, s. 330-331. ISBN 83-223-2073-6
- ↑ Dr hab. inż. Mieczysław Janowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-11-16].
- ↑ a b c d e Wojciech Bal, Robert Dawidowski, Ryszard Długopolski, Adam M. Szymski. Architektura polska lat 1945-1960 na obszarze Pomorza Zachodniego. Wyd. II. Księży Młyn Wydaw. Michał Koliński Łódź 2022, s.320-322. ISBN 978-7729-475-8
- ↑ a b c d Księga jubileuszowa 50-lecia Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Szczecin 1996, s. 508-509. ISBN 83-906847-2-1 (dostęp 15.11.2024)
- ↑ Lista jeńców Oflagu II C Woldenberg (dostęp 30.11.2024)
- ↑ Mieczysław Janowski – lokalizacja grobu na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (dostęp 15.11.2024)
- ↑ Encyklopedia Szczecina. T. I (A-O). Red. Tadeusz Białecki. Uniw. Szczec. Szczecin 1999, s. 387. ISBN 83-7241-089-5
- ↑ Pomnik Czynu Żołnierskiego w Dobiegniewie w witrynie fotopolska.eu (dostęp 30.10.2024)
- ↑ a b Doc. dr hab. inż. Mieczysław Janowski w dziale „In memoriam –Pamięci architektów polskich” w witrynie Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej (dostęp 15.11.2024)