Ten artykuł dotyczy polskiego prawnika. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu.

Mieczysław Bilek

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1894 Łódź
Data i miejsce śmierci	29 maja 1943 Warszawa
Przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego
Okres	od maja 1942 do 29 maja 1943
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Poprzednik	Antoni Więckowski
Następca	Jerzy Makowiecki
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Bilek, ps. Mirosław (ur. 18 czerwca 1894 w Łodzi^[1], zm. 29 maja 1943 w Warszawie) – polski prawnik i urzędnik państwowy, prezydent Radomia (1921)^[2] i Gdyni (1929–1931), przewodniczący Stronnictwa Demokratycznego (1942–1943).

Był synem Kazimierza Tymoteusza^[1], urzędnika pocztowego, i Walerii ze Styfich^[1]. Ukończył Gimnazjum w Radomiu^[1]. Studiował prawo na uniwersytetach w Charkowie, w Petersburgu i w Warszawie^[1], gdzie włączył się w działalność polskich stowarzyszeń liberalnych. Był m.in. wiceprezesem Unii Stowarzyszeń Postępowej Inteligencji „Filarecja”^[1]. Podczas studiów pisywał do „Głosu Polskiego” i „Dziennika Pietrogrodzkiego”^[1]. W 1914 ożenił się z Zofią Szczygielską^[1]. W 1921 był prezydentem Radomia. Później pracował w administracji rządowej, m.in. jako starosta jędrzejowski (1924–1927) oraz białostocki (najpierw powiatowy, później grodzki: 1927–1928^[3]). Od 1928 pełnił obowiązki delegata rządu RP przy Zarządzie Miejskim Gdyni^[1]. Od 1929 do 1931 był prezydentem Gdyni. W 1931 uzyskał nominację na wicewojewodę krakowskiego^[1]. Z tego stanowiska we wrześniu 1933 został przeniesiony w stan nieczynny^[4]. Od 1933 zatrudniony w Banku Gospodarstwa Krajowego^[1].

Pod koniec lat 30. był związany z Obozem Zjednoczenia Narodowego, którego członkiem pozostał do wybuchu II wojny światowej. W 1939 wybrany został w skład Zarządu Głównego SD, po aresztowaniu płk. Antoniego Więckowskiego w maju 1942 objął obowiązki przewodniczącego partii. Był też przewodniczącym Społecznej Organizacji Samoobrony^[5].

15 maja 1943 został aresztowany przez Gestapo w warszawskiej kawiarni Fuscha na Ochocie^[6], został zamordowany w ruinach getta warszawskiego.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)^[7]
• Medal Niepodległości^[8]

• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 46. [dostęp 2020-06-22].
• Henryk Wosiński, Podstawowe fakty z historii Stronnictwa Demokratycznego, Warszawa 1964.
• Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w latach II wojny światowej, Warszawa 1980.
• Antoni Czubiński, Stronnictwo Demokratyczne (1937–1989): zarys dziejów, Poznań 1998.
• Andrzej Krzysztof Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1944, tom I, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1987, s. 40–41.