Michał Langenfeld
| |
 podpułkownik artylerii
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Michał Jakub Langenfeld |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Komenda OC Leśna |
| Stanowiska |
komendant obozu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Michał Jakub Langenfeld (ur. 22 czerwca 1891 w Samborze, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 22 czerwca 1891 w Samborze, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jakuba i Salomei z Sołtysików. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Fortecznej Nr 3. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej[2].
W 1918 służył w Legii Oficerskiej w Przemyślu[1]. W czasie wojny z bolszewikami walczył kolejno w szeregach: 2 Pułku Artylerii Ciężkiej, 4 Pułku Artylerii Ciężkiej i 4 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej[1][3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[4].
Jesienią 1921, w związku z przejściem wojska na stopę pokojową, dywizjon w którym pełnił służbę został wcielony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej, a wiosną następnego roku przeniesiony z Grudziądza do Siedlc i włączony w skład 9 Pułku Artylerii Ciężkiej. Jako oficer 8 pac został 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 350. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W pułku w Siedlcach służył do 1924[6], po czym został przydzielony do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu[7], w którym wykładał przedmiot gazoznawstwo[8].
12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 63. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. W czerwcu tego roku został przeniesiony z CWArt. do 29 Pułku Artylerii Polowej w Grodnie na stanowisko dowódcy I dywizjonu[10][11]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[12][13], a w grudniu 1932 ponownie przesunięty na stanowisko dowódcy I dyonu[14]. W 1936 został przeniesiony do 6 Pułku Artylerii Lekkiej w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[1]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 6. lokatą w korpusie oficerów artylerii[15]. W 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Obozu Ćwiczeń Leśna[16].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i osadzono go w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[17]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1980[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21][22][23].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie 14 września 2010 „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej”[24]
- Krzyż Walecznych[25]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[26][27]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 288.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1348, 1374.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 311, 730.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, s. 143.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 198.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 795, 819.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 714, 743, 1384.
- ↑ Ku uczczeniu 1933 ↓, s. 75.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927 roku, s. 186.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 403, 457.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 697.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 409.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 421.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 159, 843.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 6 [dostęp 2024-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 90, poz. 1044.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936 roku, s. 2.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Szkoła Podchorążych Artylerii. Ku uczczeniu dziesięciolecia 1923–1933. Michał Wieliczko-Wielicki (red.) Kazimierz Włodarkiewicz (ilustr.) Jan Zygmunt Kazikowski (ilustr.). Toruń: Szkoła Podchorążych Artylerii, 1933.